Ný sumargjöf - 01.01.1860, Qupperneq 40

40
var tómur, og mælti: „Já jál þd ert þá sona litur kaliinn
minn! hefí)i eg vitab þaí) nógu snemtna, skyldir þú hafa
t'engib saungleik í stafeinn fyrir kvöldverb.
Qvtekari nokkur, sem keyrbi í vagni sínum, mætti úng-
um herramanni, er og svo keyrbi í samslags vagni; þar sem
þeir mættust var vegurinn svo mjúr eba þraungur, ab þeir
gátu ekki keyrt hvor framhjá öbrum, annar hvor þeirra varb
ab þoka vagni sínum tilbaka, en þab vildi hvorugur þeirra
gjöra: „Eg vil ekki víkja fyrir ybur,“ sagbi liinn úngi herra,
„nei, þess er einginn kostur.“ „Eg held eg sb eldri ennþú,“
sagbi Qvækarinn, „og hafi því rétt til ab heimta, ab þú víkir
fyrir mér.“ „Eg vil ekki víkja,“ svarabi hinn. Ilann túk þá
fréttablab upp hjá sér og fúr ab lesa í kyrrb og spekt.
þegar qvækarinn sá þab, drú hann pípu og túbak upp úr
vasa sínunt, slú eld, kveikti í pípunni og fúr ab reykja í
kyrrb og spekt; ab því búnu segir hann: „gúbi vin, þegar
þú ert búinn ab lesa blabib, þá gjörbu svo vel ab ljá
mér þab.“
Múhamed Tyrkja keisari (Soldán) var harbstjúri mikill, var
og mjög herskátt í landinu á hans dögum, olli þab mikiliar
eybileggíngar, svo ab fjöldi af stöbum og þoipum lagbist í
eybi í Persíu veldi. Hann hafbi rábgjafa, sem sagbi, ab
vitríngur nokkur hefbi kennt sér fuglanna mál, sagbist hann
skilja hvern þann fugl, er hann heyrbi kvaka í nánd vib sig.
Einn dag fúr rábgjafinn á dýraveibar meb keisaranum,
en á heimleibinni um kvöldib sáu þeir uglur tvær í tré
nokkru, er stúb á sorphaug nærri gömlum múr. „Mér þætti
gaman ab vita,“ sagbi soldán, „um hvab þessar tvær uglur
væri ab tala; farbu, og hlustabu á samræbu þeirra. og segbu