Ný sumargjöf - 01.01.1860, Qupperneq 112

112
HÝDDUR GYÐÍNGUR.
tiinusinni var hestliðsforingi nokkur á ferð ríðandi.
hann koni að veitingahúsi nokkru. steig þar af baki
og fór inn, en lðt hest sinn standa fyrir utan á meðan.
Um sama leyti bar þar að gyðing einn og sá hestinn
og leizt vel á. Hann gekk til foringjans og sagði:
Mikið ijómandi er hann fallegur hesturinn yðar, eg
vildi vinna til, að láta berja mig hundrað högg með
svipu til að eignast liann ! Á, er þer alvara. sagði
íoringinn og veifði svii>u sinni. þú skalt fá hann fyrir
50. Ætla eg mætti ekki fá liann fyrir 25. sagði
gyðingurinn með auðmjúkri rödd.y 0 jú, svaraði
foringinn. það er bezt að það sjeu þá ekki neina 15
«eða jafnvel 5. Gyðingurinn fór nú að verða hræddur
um að honum væri ekki alvara, en hugsaði sig þó um
og sagði við sjálfan sig: Ekki varð mðr svo mikið
fyrir að þola þessi 15 vandarhögg hðrna um árið þegar
eg komst í ólukkuna. Hann sagði þá við foringjann
viljið þer þá gefa mer loforð yðar um þetta ? — Já. og
þó það ætti að vera skriflegt! Já, sagði gyðingurinn.
ekki svo að skilja að eg efist uin orð yðar, en betra
þætti mer að hafa það svart á hvítu. Gerðu þeir nú
löggildan samning um. að hesturinn skyldi vera gyðingsins
lögleg eign undireins og foringinn væri búinn að berja
hann 5 högg á bakið með svipunni. J»eir rituðu nú
báðir nafn sitt undir. Að því búnu lagðist gyðingur-
inn á grúfu og foringinn gaf honuin fyrsta höggið. en
gvðingurinn emjaði sáran, en huggaði sig þó við að