Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1925, Qupperneq 80

78
A. Kálgarðar. B. Tún. Hjer sýnist mönnum hafi mótað
fyrir leiðum fram á síðustu ár. C. Hlað. 1. »Bœnhúsið«. Nú
smiðja. 2. Legsteinn sjera Jóns Þorsteinssonar. 3. Fjós.
4. Eldhús. 5. Hlaða.
Eins og sjá má af uppdrættinum hefur kirkjugarðurinn verið um
34 m. að stærð á hvorn veg, jafnvel meira en það frá austri til
vesturs. Eftir að kirkjugarður tókst upp á Fornu-Löndum er Landa-
kirkja var bygð þar 1573 hefur sennilega verið fremur sjaldan jarð-
að í kirkjugarðinum á Kirkjubæ; en elzti máldagi kirkjunnar þar er
frá 1269 og mun þar hvorki hafa verið kirkja nje kirkjugarður
miklu fyr.1)
Er jeg hafði lokið við rannsóknirnar í Herjólfsdal, sem jeg hefi
skýrt nokkuð frá hjer að framan, bls. 18—21, leitaði jeg að legstað
sjera Jóns þar sem legsteinn hans hafði fundist. Fór sú rannsókn fram
fimtud. 7. og föstud. 8. ágúst 1924. Birtist grein um rannsóknina í
blaðinu »Þór«, 1. árg., 2. tbl. og er hún svohljóðandi:
»Fyrst var grafið þar niður, sem legsteinn hans hafði fundist,
austan við smiðjuna, er stendur þar sem bænahúsið stóð áður. Er
1) Sbr. Árb. 1913, bls. 61-63.