Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1925, Qupperneq 81

79
þar nú kálgarður með gulrófum í. Gröfin, sem gerð var, var Öllu
meiri en venjulegar grafir að vídd, um 2,25 m. að lengd og um 1
m. að breidd. Er komið var 1 m. niður, var komið á örfúnar leifar
af kistu og beinum. Af jöxlum í kjálkabroti mátti sjá að hjer voru
leifar af mjög gamalli manneskju, því að jaxlarnir voru afar mikið
slitnir. — Við hlið þessarar kistu kom í ljós heillegri kistuhlið, norð-
an við, en lítil barnskista var þar í miili, sett niður með heillegri
kistunni að sunnanverðu. Var nú skilist hjer við fimtudagskvöldið,
en næsta morgun var grafið ofan að heillegri kistunni og nokkuð út
fyrir hana, svo að gröfin var nær jafnvíð á báða vegu. ÖIl mold
var hreinsuð vandlega ofan af kistunni og umhverfis hana. Kistan
var maukfúin, en mátti þó sjá gerð hennar. Hún var 1,95 cm. að
lengd og 45—60 cm. að breidd, mæld að ofan. Hún var úr eik, um
20 mm. þykkum borðum. Lokfjalir höfðu verið 4, hliðarfjalirnar um 16
cm. að br., en miðfjölin syðri (yfir hægri hlið líkamans) var öll brot-
in sundur, neðri hluti hennar var á rönd í kistunni og bútar af efri
hlutanum voru settir hver ofan á annan á höfðagaflinn, og þar ofan
á hluti af eða endi af yztu lokfjölinni hægra megin. Mátti af þessu
sjá, að kistan hafði verið brotin eftir að hún hafði fúnað. Hefur ver-
ið komið ofan á hægri hlið hennar, er barn það var grafið, sem lá
sunnan við hana. Lá það á móts við kistuna miðja, en við endann
á þeirri barnskistu, hægra megin höfuðendans, voru leifar annarar
barnskistu, er virtist eldri; var helzt botninn heillegur í henni, en af
beinum sáust nær engar leifar. Hin kistan var ekki aðskilin. Hún
var maukfúin og toldi ekki saman öðru vísi en sem moldarkökkur.
Ofan á vinstra horn höfuðendans á stóru eikarkistunni hafði verið
sett þriðja barnskistan, hún var og úr eik, mjög þunnum (1 cm.)
fjölum, aðeins 50 cm. að lengd og um 7—12 cm. að breidd, graut-
fúin og brotin og datt sundur í mola, er við var hreyft, en af bein-
um sáust nær engar leifar. Bæði stóra kistan og hún voru fyltar af
mold, jafnþjett og moldin var fyrir ofan þær. Er grafið var í mold-
inni í stóru kistunni, sást vottur örfúinna beina, en ekkert bein svo
heillegt, að lögun þess sæist. Helzt virtist mega greina hægri fram-
handlegg. Af höfði fundust engar leifar, en moldin var ekki hreins-
uð öll úr kistunni og ekki var kistan tekin upp, enda hefði það ekki
orðið hægt, að taka hana upp í heilu lagi, nema gert hefði verið ut-
an um hana úr timbri, þar sem hún var í gröfinni. Við vinstri hlið
þessarar kistu var önnur og var hún eldri að sjá, enn fúnari, og var
ekki hróflað við henni. — Þar sem kista þessi, eikarkistan stóra, var
svo nærri því að vera undir legsteini sjera Jóns, var svo stór og
var úr eik, eru allmiklar líkur til að hún hafi verið líkkista hans.