Eimreiðin - 01.05.1901, Síða 8

88
setis utan að stöfunum og varð þá glufa ofan við, sem lýsti inn
um í húsið.
Pegar afi var snúinn frá hurðinni, lagði ég hendurnar upp
á hana og leit inn. Sá ég þá, að afi tók vönd undan rafti,
eða ofan af vegglægju, og sópaði snjóinn af fótunum. Petta
gerði hann, þó varla sæist á tánum. Síðan sópaði hann garðann
og lét moðið í belg, sem hann bar með sér undir hendinni. Petta
gerði hann, þó garðinn væri nálega sviðinn; lét svo belginn fram
að hurð.
Pá þóttist ég veiða vel, ef ég fékk að bera belginn heim.
Pegar stormur var, þorði afi ekki að sleppa honum við mig.
»Vindurinn getur velt þér um koll og tekið belginn,« sagði afi.
Stundum beið ég við dyrnar meðan afi gaf lömbunutn. Fékk ég
þá að bera belginn, þó stormur væri, með því móti, að afi hélt í
hann til vara og lét mig ganga í skjóli sínu.
Hann hafði smokka úti og inni, en sjaldan vetlinga. Afi
hafði snjóinn fyrir þvottavatn og þurku, en ekki þvoði hann sér
daglega, nema um hendurnar, þegar hann hafði fjárhirðingu á
hendi. Svo var hann nýtinn, að hann hirti hvert smávægi, sem
varð á vegi hans, alt frá ullarlögðum í haganum, sem slæddust af
fénu, og niður að vetlingsþumli og naglabroti.
Sennilegt er, að honum þætti óþarflega mikið borið í lamb-
húsið og kostað til þess, sem nú er búið að byggja á rústum
hins, — ef hann mætti líta upp úr gröf sinni.
Gamla húsið var svo króamjótt, að varla var hægt að ganga
aftan við lömbin, þegar þau stóðu við garðann, og var þó svo
hátt í hann, að þau stóðu næstum því upp á endann. Axlarhæð
smámennis var undir vegglægjur, en talið var að húsið rúmaði
40 lömb.
Nýja húsið er mannhæðarhátt undir vegglægjur. Krærnar eru 6
feta breiðar. Fað er tvídyrað með þilstafni, gluggar yfir mann-
gengum dyrum og 4 tréstrompar á mæni.
Og líkum stakkaskiftum hefir baðstofan tekið.
Afi átti einn vin,
og sannleika.
Hann hét Sveinn
sem ég veit um. En þeir voru vinir í raun
og bjó á næstu jörð við afa og ömtnu.