Eimreiðin - 01.05.1901, Side 41

I 2 I
Eigi hafa ljóðmæli þessi mikið skáldlegt gildi. Stundum velur höf.
sér stór yrkisefni, t. a. m. »Djákninn á Myrká« og »Hildigunnur«. En
hann hefir hvorki skáldlegt afl né næga mentun til þess að geta ort
stórkvæði. þegar borin eru saman kvæðin »Hildigunnur« eftir Grím
Thomsen og Kristin Stefánsson, þá kemur munurinn á stórskáldi og
smáskáldi í ljós.
Höf. er góður hagyrðingur. Hann hefir allmikið vald á íslenzkri
tungu. Mörg smákvæði hans eru vel ort, t. a. m. »Þrumuskúr« og
»Vorský«. Bezt láta honum lausavísur. í kvæðinu »Hríð« er t. a. m.
þessi vísa:
»Stormur flýtir fannaburð,
í freðnum þýtur hrofum tómum,
frostið ýtir inn með hurð
alveg hvítum hélugómums.
Ýmislegt er i ljóðmælum þessum, sem menn á íslandi skilja eigi,
t. a. m. í kvæðinu »Harður vetur«.
Kvæðið »Stökur« á bls. 58 er gott sýnishorn þessara ljóðmæla.
Kvæðið er þannig:
»Refsinornin galdra gól,
gekk að friðar-ránum.
Aldrei þorsteinn eignast skjól
undir linditrjánum.
En svo er margra manna spá,
mótuð sannleik hreinum,
að friðskjól hafi fuglinn sá
fundið und stærri greinum.
Þegar hretin hraða sér
hvöss og útsynningur,
skýli betra ætíð er
eik enn skollafingur«.
Lík þessu eru flest kvæðin að því, er skáldlegt gildi snertir. H. P.
DAVÍÐS-SÁLMAR í íslenzkum sálmabúningi. Eftir Valdimar
Briem. Rvík 1898.
það hefir dregist of lengi að geta um þessa bók í »Eimreiðinni«.
Ritstjórinn hefir beðið mig að rita örfá orð um hana. Ég verð við
bón þeirri, þótt ég sé á engan hátt fær til þess. 1 »Kirkjublaðinu«
1893 tók ég það fram, . að ég ber mjög mikla lotning fyrir séra V.
Briem og virði hann mest allra íslenzkra skálda, sem nú eru uppi.
Síðan hef ég lesið bæði »Biblíuljóð« hans og »Daviðs-sálma«. Við
lestur þeirra hefir lotning mín og virðing fyrir honum farið vaxandi, en
eigi minkandi. Mér er þess vegna ljúft að taka undir lofsyrði þau, er
rituð hafa verið um sálma hans og andleg ljóðmæli.
Efnið í þessu sálmasafni V. B.s eru Davíðs-sálmar í ritningunni.
Sálmaefni því verður eigi breitt til batnaðar. V. B. breytir heldur eigi