Eimreiðin - 01.05.1916, Blaðsíða 10

86
góða og gatnla sið bæði Gyðinga og forfeðra vorra ættu allir að
taka upp.
Eins og á hefir verið drepið, er oft erfitt, einkum á Islandi,
að fá heit böð, því að baðklefar með baðkerum eru mjög óvíða
til í heimahúsum. En út úr þeim vandræðum má nokkurnveginn
bjargast með einfaldari og ódýrari áhöldum, að minsta kosti svo
vel, að aðaltilgangi heitu kerlaugarinnar, hreinsun hörundsins, verði
náð. Víðast hvar í húsum og bæjum eru til stórir balar. í stór-
um bala, hálífullum af heitu vatni, geta menn baðað sig á þann
hátt, að krjúpa niður í hann og væta sig í skyndi allan frá hvirfli
til ilja, nugga því næst sápu um hörundið og þvo sér jafnharðan
með heita vatninu. Að lokum stígur maður niður í stóran bala,
tekur svamp og dýfir niður í kalt vatn, og lætur svo kalda vatn-
ið frá svampinum streyma niður um höfuð, háls, brjóst, bak og
utlimi. Bezt er að venja sig við að láta kalda vatnið streyma
rikulega niður um líkamann, með þvi að væta svampinn oft og
kreista úr honum. Bezt er að sterkum roða slái út um alt hör-
undið, og sömu reglu eiga menn að fylgja, þegar um köld steypi-
böð er að ræða. Menn verða að venja sig á að þola áhrif kalda
vatnsins um stund, unz erting og stæling húðtauganna og vöðv-
anna verður nægilega mikil. Pegar menn byrja á þesskonar böð-
unaraðferðum, verða menn vanalega kvefaðir í fyrstu; en það er
um að gera að leggja ekki árar í bát fyrir því, því skjótt fá
menn laun fyrir hörkuna, og það þau stóru laun, að verða miklu
sjaldnar kvefaðir, og yfirleitt miklu síður móttækilegir fyrir sjúk-
dóma. Eftir baðið eiga menn að þurka sér fljótt og vandlega.
Eitt stórt baðhandklæði, eða tvö minni, þurfa menn ætíð að hafa.
er menn taka köld böð, til þess að geta þurkað sér því fljótar.
Gott er að nudda alt hörundið í snatri eftir baðið, og breiðist þá
hörundsroðinn meira út.
Með litlum tilkostnaði er og hægt að útvega sér áhöld til
steypibaða í svefnherbergi sínu. I flestum verzlunum má fá all-
stór baðker úr pjátri. Uppi yfir þesskonar baðkeri er hengd
pjáturfata á snaga í 4—5 álna hæð, og er botn fötunnar alsettur
smáum götum, en fyrir þau lokað með hlemm, sem lagður er
niður á fötubotninn, þangað til steypibaðið á fram að fara. Penn-
an hlemm má draga frá botni fötunnar með snúru, sem fest er í
miðjan hlemminn og í annan endann á vogarstöng, sem fest er
- með hjörum á fötubotninn; en við hinn enda vogarstangarinnar