Eimreiðin - 01.05.1916, Blaðsíða 77

>53
um, hve mikið af útheyi þyrfti, til þess að halda dagsláttu 1 túni í
rækt. — Þá er eftirtektarverð uppástunga höf., að gefinn sé frekar
gaumur að kunnáttu manna í slætti, en verið hefir. Að sláttuhagir
menn væru fengnir víðsvegar í sveitum, til þess að kenna unglingum
slátt. Mætti halda sláttunámsskeið með styrk af opinberu fé, og veita
verðlaun duglegum sláttumönnum. Auðsætt er, að slík kensla kæmi
að góðum notum — yki heyfeng landsins.
Hugleiðingar Jóns í’orbergssonar frá Skotlandsför hans
eru að mörgu leyti eftirtektarverðar. Fyrst og fremst sýna þær áhuga
höf. og einbeittan vilja á því, að verða búnaði vorum að liði. i.
kaflinn er um fóhirkaup frá útlöndum. Auðsætt er, að mál það hlýt-
ur að koma frekar til athugunar, hvort útlent kraftfóður sé ekki oft
og einatt bændum hagkvæm búbót, einkum þegar hey eru léleg. En
hugleiðingar höf. snúast mest um kynblöndun saubfjár til slátrunar.
Hafa fleiri ritað um það mál, og má telja það þegar þjóðkunnugt.
fó ekkert hafi orðið úr framkvæmdum enn, engar tilraunir hafi verið
gjörðar með innflutning sauðfjár frá Bretlandi, þá hefir mál þett
fengið svo öfluga fylgismenn víðsvegar um land, að auðsætt virðist,
að þeir forvígismennirnir, feður þess, muni bera sigur úr býtum. —
Ekki að undra, þótt þeir haldi málinu vakandi, þar sem þeir gera
sér vonir um, að með þeirri fjártölu, sem nú er í landinu, þá muni
verðhækkun hins útflutta kjöts, er kynblöndunin er á komin, nema
um >/* milj. króna á ári, með kjötverði því, sem var á undan ófrið-
arverðinu; en kostnaðaraukinn við framleiðslu kjötsins á að gizka '/io
hluta þeirrar upphæðar.
Ytarleg grein eftir Gísla Guðmundsson um frumatrihi
ostagerbar. Skýrir hann þar einnig frá gráðaostagerð, er hann álttur,
að geti orðið íslenzkum landbúnaði dijúgur búbætir. Hugmynd höf.
er, að bændur stofni samlagssel, reki þangað ær sínar, og geri gráða-
osta og mysuosta úr mjólkinni.
Sig. Sigurðsson: Nautgriparæktin og nautgripafélógin.
Yfirlit yfir sögu félaganna þessi 11 ár frá því þau fyrst voru stófnuð.
Af 40 félögum, sem stofnuð hafa verið, voru 26 starfandi í árslok
1914. — Greinin ber með sér, hve gagnkunnugur höf. er ísl. búnað-
arháttum, hvernig hann þekkir og skilur kosti og lesti þessarar starf-
semi. Bendir hann á, að hentugt væri að koma á samkepni til verð-
launa, milli kúabúa, er stefndi að því, að fá vitneskju um, hvar kýr
eru beztar á landinu. Bara þeir yrðu þá ekki svo margir, sem verð-
launin fengju, að þau yrðu bitlingar, en ekki heiðurslaun, eins og
Ræktunarsjóðsverðlaunin sælu.
Grein um rafveitu á sveitabæjum eftir Guðm. Hlíðdal, raf-
verkfræðing, hefir vakið eftirtekt og umhugsun margra bænda. Mæná
þeir nú margir á eftir bæjarlæknum í þjónustu rafmagnsins, sem áður
hugðu hann einskis nýtan. En er þeim verður litið á kostnaðaráætl-
unina, þá fellur víst flestum allur ketill í eld; 3000—5000 kr. fyrir
rafmagnstæki — gott kotverð. — En hver veit, hvar ófriðargróðinn
lendir.
Þá er enn um trygging búfjár gegn harbindum eftir T o r f a
Bjarnason. Sýnir hann þar fram á, að hagkvæmara væri það