Eimreiðin - 01.05.1916, Blaðsíða 52

128
fjarri mun tindanna bratti blár
gnæfa yfir boðabrak.
Máske þó bæri um breiðfaðma sæ
bylgjandi ilm eða lofthrakið fræ
og andlit mitt fyndi þá ódáinsblæ
eyjanna Waak-al-Waak.
í stormhviðum lífsins mín löngun er,
að lifa þar sæll bak við dynjandi ver
og hugfanginn gleyma heimi og mér,
er húmblánar foldar þak,
og kvöldgustur þýtur um grátandi grös,
en grúfir sig valur á hamrasnös.
Og nótt svæfir fuglanna ómandi ös
á eyjunum Waak-al-Waak. — — —
Sólroðnir álfheimar sökkva í flóð.
Sindrandi bliknar hnjúkanna glóð.
fJeillancli ber til mín hálfgleymd ljóð
um hrannanna breiða bak. —
Eg þrái — við fót minn er bundið blý
og brennandi hug fjötrar stálíssins kví.
En ögrandi lokka við yztu ský
eyjarnar Waak-al-Waak.
JAKOB JÓH. SMÁRI.
Tvær meinlokur í sögu íslands.
Eftir prófessor dr. tORV. THÓRODDSEN.
I. EYÐING PJÓRSÁRDALS.
Pegar ég 1882 lét prenta Eldfjallasögu mína, notaði ég allar
heimildir, prentaðar og óprentaðar, sem ég gat náð í. Pá hafði