Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1916, Side 28

Eimreiðin - 01.05.1916, Side 28
ic>4 auknum útgjöldum, nema tveimur ofurlitlum vegaspottum og einni brú, sem háttvirtir kjósendur höfðu í allri auðmýkt beðið mig að reyna að útvega sér. — Eg var ekki í neinum hrossakaupum um það, enda var það drepið fyrir mér. Loksins var þessi óskapa- fundur búinn. Eg stóð á fætur, hringlandi í höfðinu, og kaldur sviti spratt út um mig allan. — Samvizkan —i Ó-nei, vinur. Samvizkan var góö. Eg hafði gert vilja háttvirtra kjósenda minna og efnt loforð mín við þá í öllu, og ég hafði fylgt flokki mínum dyggilega. Bara að allir hefðu haft jafn-góða samvizku. — En þú hefir ekki reynt, hvað það er, að standa upp og setjast niður eitthvað hundrað og fimmtíu sinnum á svo sem tveimur eða þremur klukkustundum. Reyndu það, og vittu, hvernig þú verð- ur á eftir. — Nú, þó að ég teldist stundum með meirihLutanum. — — En vertu nú þolinmóður, því að nú er ég einmitt kominn að kjarnanum í sögunni. IV. Jæja. — Ég stóð upp úr einni þingskjalahrúgunni, þegar fund- urinn var búinn, — stirður og þrekaður, eins og þú getur nærri. — Hinir þingmennirnir voru líka staðnir upp og dreifðust um sal- inn, allir masandi, eins og gengur, og sumir hálf-gramir út af ein- hverju, sem hafði verið drepið fyrir þeim — eins og gengur. — — Svo komu háttvirtir kjósendur, sem staðið höfðu í allri auð- mýkt í hliðarherbergjunum, meðan á fundinum stóð, inn í salinn líka, — því að nú var þar engin þinghelgi lengur, — og blönd- uðust innan um þingmennina, masandi, eins og þeir — eins og gengur. Allir óðu um alt, eins og þeir væru heima hjá sér, og allir görguðu, hver upp í munninn á öðrum. — Sá kliður! — Maður lifandi! Hefirðu nokkurntíma komið í skeglubjarg? Ég var rólegur — eins og ég er altaf, — því að ég hafði gert vilja háttvirtra kjósenda minna og hafði góða samvizku. Ég stóð kyr við sætið mitt, og var að hnoða ofan í skúffuna mína einhverjum plöggum, sem höfðu legið uppi við, og lolca henni síðan. En meðan ég er að þessu, kemur maður til mín og kast- ar á mig kveðju. >Sæll vertu, herra löggjafi!< sagði hann. Hann sagði þetta svo kunnuglega, að það var eins og við hefðum þekst frá blautu barnsbeini og altaf þúast. En mér varð

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.