Eimreiðin - 01.05.1916, Qupperneq 24

IOO
Við vorum að slíta fundi — löngum, löngum fundi. Og sól-
in skein inn í háttvirta Neðrideild — á bakið á hæstvirtum for-
seta og framan í vesalings ræðuskrifarana, svo að þeir urðu
»blindir«, — sem ekki voru það áður. — Á bakið á hæstvirtum
ráðherra, og framan í alla andstæðinga hans — hina auðvitað
líka — að ógleymdu öllu öðru, sem sólin skín á í háttvirtri Neðri-
deild.............. Pvættingur. Sólin skín a 1 d r e i inn í hátt-
virta Neðrideild, aldrei að eilífu, því að gluggarnir snúa beint í
norður. Par að auki hefir mig líklega verið farið að dreyma, því
að þetta var löngu eftir miðnætti í septembermánuði, kl. eitt eða
tvö um nóttina. Að minsta kosti er það aldrei almennilega ljóst
fyrir mér, hvernig það var. — Pað gerir heldur ekkert til. — En
við vorum sem sé að slíta fundi í háttvirtri Neðrideild.
Deildin hafði gengið með fullum krafti í marga daga og
margar nætur samfleytt — hamast, eins og vindmylla í roki, —
nei, eins og gufuvél í koladalli, svo að ég taki aðra samlíkingu
hinni skáldlegri — bullan upp og bullan niður, upp og niður, upp
og niður í sífellu, sjóðandi olían ýrist í allar áttir, gufan spýtist
hvæsandi út um öll op, utanborðs löðrar allur sjórinn í froðu, en
bullan gengur upp og niður, upp og niður, stynjandi, stappandi,
með kremjandi þunga — þarna heyrirðu, hvort mér getur ekki
tekist upp. — — Pannig hafði deildin hamast. Og það hafði
gengið undan henni. Pað var ekkert smáræði, sem eftir hana lá.
14—16 mál á dagskrá á hverjum degi alla vikuna, og öll afgreidd.
Og það voru engin smá-mál. Pað var t. d. frumv. til laga um
breyting á lögum nr. 23, 14. nóv. 1908 og lögum nr. 16, 21. jan.
1862, sbr. tilsk. frá 19. júní 1860, og opið bréf 15. febr. 1872. —
Og sömuleiðis frumv. til laga um viðauka við lög nr. 35, 12. des.
Í9I3 og kgl. tilskipun 10. marz 1755. — Og enn fremur frumv.
til laga um breyting á og viðauka við lög nr. 28, 29. okt. 1912.
— Og enn fremur 20—30 breytingar og bætur á ýmsum lögum
frá þrem síðustu þingunum. — Og svo voru þessi stór-merkilegu
lög um einkaleyfi á andrúmsloftinu, og önnur um einkaleyfi til
að vinna — eitthvað — úr íslenzkum hverum, — þeim var nú
vísað til nefndarinnar aftur, og þar sofnuðu þau. — Og svo var
þetta dæmalausa frumvarp, sem einhver gárungi hafði narrað Jón
Jónsson í Sannfæringu-sinni til að flytja. Pað var um fyrningu
veðréttar, og var orðið að lögum fyrir langa-löngu, alveg orðrétt.
— Pú hristir höfuðið. — Hvernig á nokkur maður að vita, hvað