Eimreiðin - 01.05.1916, Qupperneq 35

111
sæmileg fyrir einum 30 árum, og altaf hafa verið látin standa í
stað, bað um launaviðbót. Honum var neitað um það — með
þínu atkvæði. Pjóð, sem öld fram af öld hefir svelt hjúin sín,
vill auðvitað líka svelta embættismenn sína, þegar þeir eru orðnir
henni háðir. — Maður, sem varið hefir öllu lífi sínu til almenn-
ingsþarfa, og notið styrks og uppörvunar og almenns trausts, sæk-
ir um ellistyrk, gamall og lúinn, og honum er neitað um hann
— með þínu atkvæði. Burt með öll eftirlaun! hrópa háttvirtir
kjósendur. — — f*ing, sem skipað er mönnum eins og þér —
nógu mörgum —, hefir ekki snefil af drenglyndi eða sómatilfinn-
ingu. fað rífur það niður, sem fyrri þing, betur skipuð, hafa
bygt upp. — Pað svíkur menn í trygðum — það er ærulaust!
— — Petta er það, sem þú hefir gert á þinginu! — — Hvernig
lízt þér á, vinur? — Értu ekki hrifinn af slíku himnalagi?*
»En þegar háttvirtir kjósendur heimta af manni, að maður
spari — —,< stamaði ég.
Hann hallaði sér aftur fram yfir borðið til mín og hvíslaði
undur-blíðlega:
»Já, vinur minn, þú ert gott barn og vilt vera hlýðinn kjós-
endum þínum — háttvirtum, svo að engu sé gleymt. — En hef-
irðu litið ofan í sukkið — rétt litið ofan í það? Ég á við
þetta, sem háttvirtur meirihluti — hver sem hann nú er — held-
ur hendinni yfir? — Ég á við sjálfa krásina — — þetta, sem þér
þóknaðist að kalla »bein« áðan og þér þótti helzt til mögur, —
þetta, sem gengur til flokksþarfa í ýmsum myndum, eða til að
borga skuldir flokkanna frá síðustu kosninga-erjunum, og skuldir
flokksgæðinganna, — þetta, sem fleygt er í hinn flokkinn, til
þess að sýna einhvern svolítinn lit á réttlæti, — þetta — þetta,
— — jæja, þú veizt, hvað það er, sem ég á við — allar þessar
grimuklæddu mútur — allar þessar bragðgóðu svínasteikur, sem
hvergi koma beinlínis fram, — eða þá undir alt öðru nafni og
yfirskini, en því rétta. Pað er fögur dygð í augum há’ttvirtra
kjósenda, að taka duglega ofan í lurginn á stjórninni fyrir eyðslu-
semi, — en stjórnin er æfinlega sparsemin sjálf í samanburði við
yfirstj órnina — þú skilur— alla þessa ráðherra-ráðherra, sem
engum manni gera reikningsskil. — Parna er ekki verið að spara,
vinur minn!------Petta væri alt saman guð-velkomið, ef eftir ykkur
lægi nokkurt nýtilegt verk, nokkuð, sem ykkur væri til sóma, nokk-
uð, sem bæri vott um það, að þið ættuð skilið að lifa.«
8*