Verðandi - 01.01.1882, Blaðsíða 31

UPP OG NIÐUK.
31
Loksins gátu augun ekki lengur starað og lokuðust
o'sjálfrátt. Um leið hneig höfuðið hægt niður á vinstri
höndina.
Sigurbjörg var sofnuð.
það var dálítið loftherbergi uppi yfir stofunni á prests-
setrinu Hvammi. Lar svaf Gunnlaugur. pangað fór
hann, þegar hann kom lieim um morguninn eftir veizl-
una.
Honum fannst, að hann mundi ekki geta sofnað þá
þegar. Hann settist því niður á stól, fjekk sér í pípuna
sína og bráðum var litla herbergið orðið fullt af reyk.
Af reyk — það var líka eins og einhver reykjar-
móða yfir hugsunum hans. Hann gat ekki þegar áttað
sig á öllu því, sem hann hafði sjeð um nóttina. pað var
eins og allt veizlufólkið rynni saman í eina bendu, enda
truflaðist hann af nokkurskonar eftirhljóm af öllu söng-
garginu, sem hann hafði heyrt um nóttina.
Svo fór liann bráðum að sjá allt glöggvar í huganum.
Myndirnir fóru að færast frani úr þokunni og skvrast.
Hann sá og heyrði ekkilinn, soninn og aðra af veizlu-
mönnunum <islagan fram og aftur og lialda tölur sínar,
og dóttur hinnar látnu ganga um með kafFi og aðrar
veitingar handa þeim, sem voru að drekka og skemmta
sjer í minningu þess að móðir liennar hafði lifað og var
komin undir græna torfu.
Svona endaði þá lífið. f að gaf með því að enda til-
efni til drykkjufundar. Hann þekkti þá látnu ekkert, því
að allt þetta fófk hafði komið þangað í sóknina um vorið.
Presturinn hafði reyndar haldið fjarskalega lofræðu um
mannkosti hennar, en hann tók ekkert mark á því.
Hann hafði lievrt þeim mönnum liælt fvrir alveg sömu
mannkosti látnum, sem hann var með öllu viss um, að