Verðandi - 01.01.1882, Blaðsíða 94

94
GESTUR PÁLSSON:
Svona gekk það nokkurar vikur; Anna fór að verða fálát
og hætta gamanyrðum og Jón varð hljóður og duttlunga-
fullur. En lengi þoldi «unga fólkið» ekki mátið. fegar
fór að hausta og kvelddimmt var orðið, fóru þau að hittast
hjer og þar, á ýmsum stöðum og ýmsum tímum, en
vöruðust að láta nokkurn vita af, eða renna grun í fundi
þeirra. þ>að var þeim öldungis ósjálfrátt að reyna til að
hittast og þegar það einu sinni heppnaðist, án þess nokkur
vissi af, var það auðsjeð, að hægt- var að fara þannig að
optar. Jón sagði, að það væri nauðsynlegt, að halda öllu
leyndu, þangað til að hann væri búinn að tala við móður
sína. þeiin kom háðum saman um, að gamla furíður
mundi verða þeim hörð í horn að taka, en Jón sagðist
ekki trúa því, að hún ljeti ekki að bænum sínum, þó að
hún kannske kynni að taka þvert fyrir í fyrstu. Anna
var allt af um þessar mundir eins og á glóðum. Hún
vildi, að Jón talaði sem fyrst við móður sína, til þess að
skúrin gengi sem fyrst um garð; en hún átti svo bágt
með, að tala um það við hann, því að hún var hrædd
um, að honum fyndist sem í því lægi einhver efi um ein-
lægni hans og heityrði. Einu sinni kom hún sjer þó að því,
en var ofboð rjóð og feimin, og bað Jón um leið og hún
lagði hendur um háls honum að reiðast sjer ekki.
«Mjer finnst jeg ekki geta á heilli mjer tekið, fyr en
jeg veit, við hverju við megum búast hjá móður þinnni»,
sagði hún.
Jóni var eins farið. En hann þekkti álit móður
sinnar á þessum ráðahag, og honum fannst eins og sjer
rynni kalt vatn milli skinns og hörunds, þegar hann
hugsaði til þess, að fara að fyrra bragði að vekja máls á
þessu. En að hinu leytinu þorði hann ekki að segja
Önnu frá samtalinu við móður sína forðum. Hann var
eins og á milli steins og sleggju. Hann reyndi til að
telja bæði sjálfum sjer og Önnu trú um, að sá tími árs
væri illa valinn til þess að tala við móður sína um óþægi-
leg efni. Hún væri eins og flest þunglynt fólk uppstökk