Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1967, Blaðsíða 2

4
Skerpiplóg*) á jarðveg og uppskeru“. Og nú, þegar liðin eru
14 ár frá því að hin nefnda tillaga kom fram á Selfossi, berst
bændum skýrsla um þessar tilraunir Bændaskólans á Hvann-
eyri. Skýrslan birtist í Ársriti Ræktunarfélags Norðurlands,
63. árg. 1966, bls. 81—96, og kemur því sennilega fáum
bændum á Suðurlandi í hendur.
Þetta er svo sem skýrsla vænleg álits, vel samin og greini-
leg. Ég hóf lestur hennar með nokkurri eftirvæntingu, því
að hér er mikið í efni, hélt svo vera, en vonbrigðin urðu að
sama skapi mikil og tómleg.
Tilraunin. —
Skýrslan hefst á forspjalli og frásögn um erlenda reynslu
og tilraunir með djúpplægingu. Þótt vel virðist fara á slíku,
er það fremur villandi heldur en hitt, þar eð forsendur fyrir
djúpplœgingu, sem til er vitnað, t. d. i Danmörku og Noregi,
eru allt aðrar heldur en við djúpplœgingu mýra hér d landi.
I forspjallinu segir meðal annars:
„Hér á landi varð spurningin um djúpplægingu fyrst
brennandi fyrir röskum áratug, en þá fluttist hingað til lands
plógur sá er nefndur hefur verið Skerpiplógur. Fyrstu árin
eftir komu plógsins var hann mikið notaður og með misjöfn-
um árangri. Mistök við notkun plógsins hafa fælt menn frá
því að nota hann. En enda þótt djúpplæging henti ekki alls
staðar og valdi sums staðar tjóni, er ekki þar með sagt að
hún eigi hvergi við og geti hvergi orðið til bóta.“
Hér væri raunar réttara að snúa upphafi málsgreinarinn-
ar við. Innflutningur fyrsta Skerpiplógsins 1953 var afleið-
ing en ekki orsök þess áhuga, sem mér hafði þá tekizt að
vekja, á því að reyna djúpplægingu sem atriði og áfanga við
vinnslu mýrlendis til rœktunar. Fyrsta tilraun á þessu sviði
var raunar gerð í Eyjafirði 1951, er norskur plógur Dala-
Guðbrandur var reyndur þar, en því miður með miður góð-
um árangri, enda lagðist smíði plóga af þeirri gerð brátt
*) Ég skrifa nafnið Skerpiplógur með stórum upphafsstaf, nafnið er
dregið af ættarnafninu og bæjarnafninu Skerpe.