Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1967, Blaðsíða 24

26
C. Aðferðir við uppgjör.
Veturinn 1965/66 voru tekin til uppgjörs þau tvö atrið-
in, sem mestu máli skipta um afurðasemi fjárins, þ. e. frjó-
semi ánna og vænleiki lamba þeirra í kjöti.
Frjósemin var mæld í fjölda fæddra lamba eftir á. Ef ær-
in taldist algeld, taldist frjósemin 0, ef hún lét, án þess að
vitað væri um fjölda fóstra var frjósemin talin 1 lamb, en
annars var lambafjöldinn við burð látinn jafngilda frjósem-
inni.
Vænleiki lambanna í kjöti var umreiknaður í einkunn,
þar sem fallþungi einlembingshrúta undan hverri á var mið-
aður við meðalfall einlembingshrúta á búinu viðkomandi
ár, og hliðstætt var farið að við einlembingsgimbrar. Fyrir
tvílembur var lagður saman fallþungi beggja lambanna og
hann borinn saman við meðalfallþunga eftir tvílembu með
lömb af sama kyni á búinu viðkomandi ár.
Fallþungi hvers lambs hafði áður verið leiðréttur fyrir
fæðingardegi lambanna, þannig að lömb, sem voru undir
meðalaldri, fengu viðbót við fallþungann, sem nam 0,1 kg
fyrir hvern dag, sem þau voru undir meðalaldri. Lömb, sem
voru yfir meðalaldri, fengu hliðstæðan frádrátt í fallþunga.
Einkunnirnar voru við það miðaðar, að ær, sem var um
meðaltal með fallþunga lamba, fékk einkunnina 5, hæsta
hugsanlega einkunn var 10, en lægsta hugsanlega einkunn 0.
Ef ærin missti lamb eða var geld, fékk hún enga einkunn
fyrir vænleika lamba og var ekki tekin með við uppgjör á
vænleika lamba það ár.
D. Niðurstöður.
Uppgjörinu á frjósemi og einkunn var hagað þannig, að
fyrir ær fæddar 1956 voru gerð upp árin 1958—1963, en fyr-
ir ær fæddar 1958 voru gerð upp árin 1960—1965, þannig að
báðir árgangar áa komu til uppgjörs á aldursárunum 2—7
vetra.
Fyrst var gerð rannsókn frávika (Analysis of Variance)
innan hvers aldurs áa fyrir sig og bornir saman annars veg-