Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1967, Qupperneq 31

SIGURJON STEINSSON:
Áhrif burðartímans á afköst mjólkurkúa
Þegar ég var að gera upp skýrslur um afköst kvígna fyrir
árin 1965—1966 varð mér það ljóst að afköstin fóru mikið
eftir því, á hvaða tíma ársins kvígurnar báru. Þetta var ekki
ný uppgötvun, því eflaust hafa allir, sem skýrslur hafa fært
um kúabú sín, orðið varir við þetta atriði meira og minna.
Til þess að leiða fram nokkurn sannleika varðandi þetta
efni, tók ég mér fyrir hendur að rannsaka samhengið milli
burðartíma og afkasta, sem orðið gæti til þess að skýra þessi
atriði betur en áður. í þessa rannsókn komu þær kvígur,
sem báru fyrsta kálfi árið 1965 það seint að þær náðu ekki
að mjólka í 43 vikur, en luku því mjaltaskeiði árið 1966, og
svo þær kvígur, er báru það snemma á því ári að þær náðu
43 vikum. — Allar skýrslufærðar kvígur á félagssvæði S.N.E.
voru teknar með, 365 að tölu.
Það kom til álita, hvernig þessi rannsókn skyldi fram-
kvæmd og hve marga þætti ætti að hafa með, sem skýrðu
viðfangsefnið, svo niðurstöður yrðu ljósar. Farin var sú leið,
að flokka burðartímann eftir mánuðum. Það kom í ljós, að
suma mánuðina komu heldur fáar kvígur, svo segja má, að
ekki séu meðaltalstölurnar nógu öruggar þá mánuði, sem
fá fæsta burðardaga, en við nánari athugun er samræmið
það gott, að vænta má, að ekki skeiki miklu.
Á töflu 1 eru þær tölur, sem leitað var eftir, og eiga þær
að skýra allvel meginatriðin. Vert er að leiða hugann að
einstökum liðum í töflunni, og reyna að gera sér grein fyr-
ir því athyglisverðasta.
1. Langflestar kvígur bera mánuðina apríl, maí, júní og
júlí, en fæstar í febrúar.
2. Nokkur munur er á því, hve háa nyt kvígurnar komast
í eftir burð einstaka mánuði, en þó er þessi mismunur ekki
3