Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1967, Blaðsíða 28
30
TAFLA 3. Meðalfrjósemi og meðaleinkunn fyrir lamba-
vænleika eftir stofnum ásamt frávikum stofna frá heildar-
meðaltali.
Stofn Frjósemi Einkunn Frávik frá meðaltali
Tala Meðaltal Tala Meðaltal Frjósemi Einkunn
1 124 1,61 115 4,96 +0,01 +0,09
2 109 1,42 99 5,14 H-0,18 +0,27
3 120 1,64 115 5,32 +0,04 +0,45
4 119 1,74 110 4,54 +0,14 H-0,33
5 130 1,56 125 4,41 H-0,04 H-0,46
Samt. og mt. 602 1,60 564 4,87
ófrjósamastar. Munurinn á bezta og lakasta stofni í frjó-
semi hefur reynzt 0,32 lömb pr. á við fæðingu.
Ærnar úr Borgarfirði eystra hafa reynzt gefa mestan fall-
þunga á lamb, en Þistilfjarðarærnar eru þar neðstar á blaði,
og er munurinn á þessum stofnum 0,91 stig, sem jafngildir
um 1,0 kg kjöts á lamb.
Þeir útreikningar, sem lýst er hér að framan, gefa ekki
beina mynd af því, hve miklum mismun má búast við á
stofnum í kjöti eftir á. Þó má fara nærri um það með því að
byggja á þeim tölum, sem fyrir liggja um frjósemi og eink-
unn fyrir hina einstöku stofna.
Samkvæmt uppbyggingu einkunnakerfisins nemur 1,0
stigs hækkun á einkunn fyrir vænleika 1,2 kg aukningu í
kjöti eftir einlembu, en 2,0 kg aukningu í kjöti eftir tví-
lembu.
Reiknaður fallþungi allra einlembinga á Skriðuklaustri
árin 1958—1965 að báðum árum meðtöldum hefur verið
17,9 kg, en reiknaður meðalfallþungi allra tvílembinga á
sama tíma 14,0 kg, þannig að kjöt eftir tvílembu, sem kom
upp lambi, hefur verið 28,0 kg.