Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1967, Blaðsíða 120

122
TAFLA 4. Brennisteinsmagn í sýnum úr mismunandi göml-
um túnum.
Aldur túna ár Suður-Þingeyjarsýsla Vestur-Húnavatnssýsla
Fjöldi mg S pr. 100 gjörð Fjöldi mg S pr. 100gjörð
2 3 110 5 145
3-8 8 92 8 103
9-20 16 74 7 120
20 12 98 6 175
Þrátt fyrir að nokkuð fá sýni eru í hverjum aldursflokki,
og þá sérstaklega af yngstu túnunum í S.-Þing., þá virðist
þróunin stefna í sömu átt í báðum sýslunum. Og þessi þró-
un er á þann veg, að tún, sem tekin eru í ræktun um það
leyti, sem að af alvöru er farið að nota hér á landi brenni-
steinslausar áburðartegundir, innihalda minnst magn af
brennisteini. I nýræktuðum túnum er meiri brennisteinn,
og einnig í elztu túnunum, sem hvíla á gömlum merg hvað
viðvíkur ræktun og þá einkanlega með notkun á búfjár-
áburði. Þessi gömlu tún eru einnig oftast næst bæjunum
og halda áfram að fá hlutfallslega mest af búfjáráburði þótt
túnið hafi stækkað. Þessar niðurstöður geta e. t. v. gefið vís-
bendingu um það, hvar í túninu helzt er að vænta brenni-
steinsskorts.
c) Athuganir á því hvernig súlfat bindst í jarðvegi.
Þessi athugun var framkvæmd þannig, að 4 sýni af mold,
hvert á 5 g (valin var mold með lágu brennisteinsmagni eða
51 mg S/100 g jörð), voru hrist í hálftíma með vaxandi
rnagni af kalísúlfati í 100 ml vatnsupplausn. Moldin síðan
síuð frá, og brennisteinn ákveðinn í afsíinu, eftir aðferð II,
sem lýst hefur verið hér að framan. Önnur fjögur sýni voru