Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1967, Side 72

74
minni skammtinn. Niðurstöður tilraunanna úr Mývatns-
sveit og Kelduhverfi sýnast benda í þá átt. Tilraunaniður-
stöður úr fosfórtilraunum staðsettum á sömu túnum sýna
að fosfórskortur er nokkur í landinu. Með þá vitneskju í
huga hefur það hvarflað að undirrituðum að um neikvæð-
ar víxlverkanir milli fosfórs og brennisteins væri að ræða.
c) Aðrar athuganir með brennisteinsáburð sumarið 1967.
Nokkrar athuganir voru gerðar á túnum bænda hér á
Norðurlandi þar sem grunur lék á að um brennisteinsskort
gæti verið að ræða.
I Kárdalstungu í Vatnsdal hefur undanfarin ár sprottið
fremur laklega túnið. Borið hefur þó verið á ríflega í með-
allagi og sérstaklega þó nokkuð mikið af köfnunarefni. Tún-
ið, sem að uppruna er að mestu leyti melkollar og sund á
milli, virtist við athugun vorið 1967 heldur illa á sig kom-
ið. Við skoðun viku af júní mátti heita að ekki sæist grænn
litur á túninu. Akveðið var að gera þarna smáathugun, og
voru afmarkaðir þrír blettir, hvar af einn fékk skammt af
gipsi, annar skammt af brennisteinssúru kalí en sá þriðji
engan brennistein. Allir blettirnir fengu síðan venjulegan
túnskammt af kjarna, þrífosfati og klórkalí. Borið var á í
fyrri hluta júnímánaðar. Athugun á þessum blettum við slátt
í byrjun ágústmánaðar leiddi í ljós að þeir reitir, sem gips
og kalísúlfat höfðu fengið, voru dökkgrænir, en reitir án
brennisteins áberandi gulir að sjá. Vaxtarmunur á grasinu
var einnig ótvíræður.
Aðalbjörn Benediktsson ráðunautur í Vestur-Húnavatns-
sýslu gerði svipaða athugun og þá í Kárdalstungu á túni á
Bjargi í Miðfirði. Tún þetta hafði ekki sprottið eins vel
undanfarið og ætla mátti miðað við áborið áburðarmagn,
hafði ekki fengizt neinn ræktanlegur litur á túnið. Nú var
settur brennisteinsáburður, kalísúlfat, á bletti í túninu og
brá svo við að þeir urðu hvanngrænir þótt túnið í kring
væri grátt og guggið.
Samkvæmt persónulegum heimildum frá Sigfúsi Þorsteins-