Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1967, Blaðsíða 45

47
nyt og afurðamunurinn stafar einkum af því, að vetrarbær-
urnar halda betur á sér en kýr, sem bera á sumrin.
6. Burðartími kúnna hefur verulega raskast frá því sem
áður var. Nú bera aðeins um 37% af kúnum í október—marz,
en gamlar heimildir benda til, að fyrir um það bil 50 árum
hafi a. m. k. 80% af kúnum borið á sama tíma.
7. Innlegg í Mjólkursamlag K.E.A. á Akureyri árið 1966,
október—marz, var 37,9% af heildarmjólkurmagni ársins, og
það berst til samlagsins helmingi meiri mjólk í júlí og ágúst
en desember og janúar. Svo miklar sveiflur á innleggi hljóta
að valda erfiðleikum við rekstur samlagsins. Þetta er vanda-
mál út af fyrir sig, en nátengt burðartíma kúnna.
8. Utilokað er að eðlismunur kúnna valdi afurðamunin-
um, heldur er það fóðrun og meðferð. Haustið er erfiðasti
tíminn, og þó sérstaklega, þegar kýr eru að byrja innistöðu.
9. Hugsa þarf betur um bithagann en nú er gert og stjórna
beitinni þannig, að hún nýtist vel og sé jöfn. Enginn vafi
virðist vera á því, að vor- og sumarbærurnar skila litlum af-
urðum vegna þess, að þær vantar blátt áfram fóður til mjólk-
urframleiðslunnar.
10. Stórauka má arðsemi kúnna með bættri fóðrun og kyn-
bætur gagnast því aðeins, að afurðageta sé fullnýtt. Það má
orða þetta á þann veg, að hagkvæm mjólkurframleiðsla er
spursmál um fóðrun.
11. Dagleg umhyggja fyrir þörfum kúnna er það sem aldrei
má slaka á — þar í liggur afkoma kúabúsins.
12. Niðurstöður taflanna hér að framan og bollalegging-
ar um þær sýna fram á, hvernig staða félaganna er gagnvart
þessum atriðum, sem fjallað er um, og þessar niðurstöður
virðast geta átt við allt félagssvæði S.N.E.