Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1982, Qupperneq 40

Erheikki VII er frá Norrbotten, þroskar góð ber snemma og
gefur uppskeru fljótt eftir plöntun.
Jánkisjárvi hefur uppréttan vöxt og stinnar greinar en er að
öðru leyti sambærilegt við Öjebyn.
Melalahti er nýtt finnskt afbrigði sem er verið að reyna
hérlendis.
Stikilsber.
Erlendis eru til mörg afbrigði, en varla er til neins að rækta
nema þau allra harðgerðustu hér á landi. Það eru fáein finnsk
afbrigði. Stikilsber eru allstór og verða ekki alltaf rauð að lit,
en einnig gul eða græn. Sum eru hærð en önnur hárlaus.
Hinnomáki gul er meðal harðgerðustu afbrigða. Berin eru
meðalstór, bragðgóð og gulgræn að lit, lítið eitt hærð.
Lepaan Valio með ljósgræn ber er mjög líkt hinu fyrrnefnda.
Hinnomáki rauð eru álíka harðgerð en varla talin eins góð.
Scania með rauðbleik, lítil ber, sem þykja bragðgóð.
Vaxtarstaður þarf að vera sólríkur og í góðu skjóli. *
Berjarunnum þarf að velja sem allra bestan vaxtarstað, í góðu
skjóli móti sól. Ættu ekki að vera nein vandkvæði á því í
sveitum þar sem landrými er nóg. Er þá tilvalið að planta
harðgerðum víðitegundum til skjóls. Rifs og sólber geta að
visu vaxið þokkalega í skugga en berin þroskast þá seint og
illa. Stikilsber eru mun viðkvæmari og vonlítið að reyna
ræktun þeirra nema í dölum og innsveitum við bestu skilyrði.
Það er of algengt að rifs sé gróðursett áveðurs eða á skugg-
sælan stað nálægt trjám, sem taka frá þeim ljós, vatn og
næringu. Rifs er mjög harðgert og lifir af illa meðferð og
vanhirðu en berjauppskera verður miklu minni og stundum
lítil sem engin. Berjarunnar þurfa djúpan og frjósaman
moldarjarðveg, vel framræstan. Sé jarðvegurinn of rakur
verða árssprotar seinni til að þroskast og harðna á haustin.
Það getur valdið toppkali, einkum hjá sólberjum.
Menn ættu að hafa hugfast að berjarunnar standa mjög
lengi á sama stað eða allt að 20 ár og jafnvel lengur. Þarf því
að vanda vel til undirbúnings og vinna jarðveginn djúpt og
42