Morgunblaðið - 31.03.2001, Blaðsíða 34

Morgunblaðið - 31.03.2001, Blaðsíða 34
LISTIR 34 LAUGARDAGUR 31. MARS 2001 MORGUNBLAÐIÐ LEIKRITIÐ um fíflið sem átti að bjóða í kvöldverðarboð hefur notið mikilla vinsælda um víða ver- öld. Höfundurinn, Francis Veber, leikstýrði sjálfur kvikmyndagerð verksins »Le Dîner de cons« sem var sýnd hér á kvikmyndahátíð fyrir rúmum tveimur árum. Mynd- in var gefin hér út á myndbandi stuttu síðar. Nokkrar fyrri mynda Vebers sem hann hefur tekið í Frakklandi hafa verið endurgerðar í Hollywood og mun bandarísk út- gáfa myndarinnar, „Dinner for Shmucks“, verða frumsýnd á þessu ári með Kevin Kline í einu aðal- hlutverkanna en Veber sjálfur er skrifaður fyrir handriti og leik- stjórn. Því miður hentar ekki að stað- færa verkið í Reykjavík, til þess er að alltof bundið frönsku þjóðfélagi og stórborgarfirringu Parísarborg- ar en íslenskir áhorfendur fá nú að sjá það í lipurri þýðingu Kristjáns Þórðar Hrafnssonar. Það væri ekki hægt að finna betri frumsýning- artíma, enda eru flestir með hug- ann við skattinn sinn, annaðhvort nýbúnir að skila skýrslunni eða eru að feta sig áfram í skattveröld net- heima. Helga I. Stefánsdóttir hannar á mjög glæsilegan hátt stílhreina og sannfærandi íbúð utan um leikinn með einföldum en ríkmannlegum húsbúnaði en mest áberandi eru tvö málverk í stíl Modiglianis. Bún- ingarnir eru flestir mjög eðlilegur klæðnaður – undantekningin er litasamsetningin hjá Marlène, en hún er líka ýktur persónuleiki. Ljósahönnun og hljóðvinnsla voru eins og best verður á kosið og sást hvergi neinn hnökri á. Leikurinn fer nokkuð hægt af stað og það var eins og svolítið kraftleysi hái Baldri Trausta Hreinssyni, sem leikur bókaútgef- andann, og Laufeyju Brá Jónsdótt- ur, sem leikur konu hans Christine. Þau eru enda venjulegustu persón- urnar í leiknum og gamanið felst í hve illa þau hjónin verða úti í sam- skiptum við fágætari persónuleika. Andinn í salnum gerbreyttist um leið og Þórhallur Sigurðsson kom inn á sviðið í gervi sínu sem François Pignon, óbreyttur starfs- maður í skattinum, sem kemur á heimili þeirra hjóna. Vissulega skapar Þórhallur nýjan karakter á sviðinu en samt er persóna Pign- ons mun venjulegri en eldri hug- arfóstur hans. Þórhallur leikur sér því að því að skapa þrívíðari per- sónu en oft áður með mun víðfeðm- ara tilfinningaróf. Þórhallur heldur uppi leiknum með mikilli innlifun, glettilega góðri tímasetningu og fjölbreytilegum tiktúrum sem allt féll í góðan jarðveg. Hann fékk nokkuð skemmtilegan mótleik frá þeim Elvu Ósk Ólafsdóttur, sem sýndi nýja hlið á sér sem hin taum- lausa Marlène, og Ara Matthías- syni sem fór á kostum sem hinn seinheppni skattrannsóknarmaður Lucien Cheval. Björn Ingi Hilm- arsson átti einnig nokkuð góða spretti sem LeBlanc, gamall vinur Brochant-hjónanna. Þetta var hin besta skemmtun en leikararnir þurfa að hristast svolítið saman á næstu sýningum áður en hún telst í góðu formi. Það er allt fyrir hendi sem þarf – það þarf bara að taka á honum stóra sínum og setja kraftinn á fullt – og vona að skatturinn komist ekki í málið ef sýningin slær í gegn. Menn frá skattinumLEIKLISTS ö g n í Í s l e n s k u ó p e r u n n i Höfundur: Francis Veber. Þýðandi: Kristján Þórður Hrafnsson. Leikstjóri: María Sigurðardóttir. Leikmynda- og búningahönnuður: Helga I. Stefánsdóttir. Hönnuður ljósa: Halldór Örn Óskarsson. Leikarar: Ari Matthíasson, Baldur Trausti Hreinsson, Björn Ingi Hilm- arsson, Elva Ósk Ólafsdóttir, Laufey Brá Jónsdóttir og Þórhallur Sigurðsson. Föstudagur 30. mars. FÍFL Í HÓFI Sveinn Haraldsson „SÁ FÁHEYRÐI atburður gerð- ist á frumsýningu í óperunni í gær- kvöldi að kontrabassaleikari sinfón- íuhljómsveitarinnar rak upp vein í þann mund sem hljómsveitarstjór- inn ætlaði að fara gefa hljómsveit- inni merki um að hefja forleikinn.“ Einhvern veginn þannig gætu forsíðufréttir dagblaðanna hljómað ef kontrabassaleikarinn í verki Pat- ricks Süskind léti draum sinn um að ná athygli sópransöngkonunnar Söru rætast, á þennan afdrifaríka hátt. En það er ólíklegt að hann láti verða af því þar sem öryggi hins æviráðna opinbera starfs- manns er honum of mikilvægt, þrátt fyrir að það sama öryggi veki honum ótta um stöðnun, innilokun og sívaxandi einsemd. Kontrabassinn hefur farið sigur- för um heiminn síðan hann var frumsýndur í München 1981. Leik- hús Frú Emilíu setti leikinn upp í bakhúsi á Laugaveginum 1988 – í flutningi Árna Péturs Guðjónsson- ar og leikstjórn Guðjóns Pedersen – og er sú sýning undirritaðri enn í fersku minni og gaman að rifja upp kynnin við verkið. Kontrabassinn var fyrsta skáld- verkið sem Süskind sendi frá sér en verulega frægð öðlaðist hann síðar með hinni óviðjafnanlegu skáldsögu Ilminum sem kom út á íslensku í frábærri þýðingu Krist- jáns Árnasonar árið 1987. Verkið er í formi einþáttungs þar sem ein- leikarinn (kontrabassaleikarinn) talar til áhorfenda og fræðir þá um kosti og ókosti kontrabassans sem hljóðfæris og „fyrirbæris“, talar um blendnar tilfinningar sínar í garð hljóðfærisins og ræðir stöðu þess í goggunarröð hljómsveitar- innar sem og í tónlistarsögunni. Í gegnum ræðu kontrabassaleikar- ans fær áhorfandi jafnframt nokkra innsýn í líf hans og tilfinn- ingar; hann birtist okkur fyrst sem nokkuð öruggur með sig en hægt og hægt afklæðist hann öllum grímum um leið og hann afklæðir sig bókstaflega og klæðist síðan aftur í kjól og hvítt fyrir konsert kvöldsins sem er ópera þar sem unga sópransöngkonan Sara – sem kontrabassaleikarinn dáir en hefur aldrei tekið eftir honum – er meðal söngvara. Kontrabassinn er afar vel skrif- aður einþáttungur sem býður ein- leikaranum upp á miklar sveiflur í túlkun og Ellert A. Ingimundarson sýndi góð tök á hlutverkinu á frum- sýningu; fór hægt af stað en náði góðri stígandi eftir því sem leikn- um vatt fram og sýndi marga frá- bæra takta, sérstaklega í „samleik“ við hið fyrirferðamikla hljóðfæri sem á margan hátt er hljóðfæra- leikaranum „fjötur um fót“. Íslensk þýðing Hafliða Arn- grímssonar og Kjartans Óskars- sonar er á þjálu og eðlilegu máli, leikarinn beinir máli sínu stöðug út í salinn og nær með því að skapa ágæta nálægð og tengsl við áhorf- endur. Segja má að áhorfendur séu, ásamt hljóðfærinu, í hlutverki mótleikara í sýningunni. Rýmið sem leikið er í er fremur þröngt og afmarkað og gefur góða tilfinningu fyrir innilokun og þeim einmana- leika sem þjakar kontrabassaleik- arann. Í verkinu vega kómíkin og tragíkin skemmtilega salt og end- urspeglast í þeim tónlistardæmum sem brugðið er upp til stuðnings textanum. Kjartan Ragnarsson hefur skap- að skemmtilega sýningu úr athygl- isverðu verki sem óhætt er að mæla með. Soff ía Auður Birgisdótt ir Vein kontra- bassaleikarans LEIKLIST L e i k f é l a g R e y k j a v í k u r Höfundur: Patrick Süskind. Íslensk þýðing: Hafliði Arngrímsson og Kjartan Óskarsson. Leikstjóri: Kjartan Ragnarsson. Leikari: Ellert A. Ingimundarson. Leik- mynd og búningar: Axel Hall- kell Jóhannesson. Hljóð: Ólafur Örn Thoroddsen. Lýsing: Lárus Björnsson. Litla svið Borgar- leikhússins, 30. mars. KONTRABASSINN ÞÓTT ótrúlegt megi virðast var óperunni Carmen eftir franska tón- skáldið Georges Bizet fálega tekið á frumsýningu verksins fyrir réttum 126 árum. Óperuna þótti helst skorta fagrar laglínur og dramatík. Vera má að þessi gagnrýni á tónlist óperunnar hafi að einhverju leyti verið lituð af sögu verksins og aðalpersónunni, Carmen. Flestar kvenpersónur óp- erubókmenntanna til þessa höfðu verið dyggðum prýddar stúlkur eða hjartahlýjar konur sem innst inni voru góðar þótt ytri aðstæður hefðu gert þær hálfvegis utangarðs. En Carmen þótti bara vond. Hún elti eig- in duttlunga; – elskaði þá sem henni sýndist, þegar henni sýndist, og kast- aði ástmönnum frá sér samviskulaust þegar hún var búin að fá leið á þeim. Sýning Sinfóníuhljómsveitar Ís- lands í gærkvöldi var í heild sinni ákaflega vel lukkuð. Strax í forleik fyrsta þáttar var ljóst að hér var kominn feiknagóður hljómsveitar- stjóri, með markvisst og músíkalskt taktslag og framúrskarandi í rytm- ískri nákvæmni. Það var unun að hlusta á hljómsveitina undir stjórn þessa manns. Það var hálfgert bak- slag að heyra í körlum Kórs Íslensku óperunnar sem sungu langt undir getu í fyrsta þætti. Ólafur Kjartan Sigurðarson var frábær í sínu litla hlutverki sem Morales og Hulda Björk Garðarsdóttir var mjög góð Micaela. Mario Malagnini sem Don José var nokkuð mistækur; – ekkert sérstakur framan af, en sótti í sig veðrið er á leið. Upphaf blómaaríunn- ar í öðrum þætti var beinlínis falskt, en eftir nokkra takta náði hann sér á strik og óx ásmegin jafnt og þétt allt til enda óperunnar. Christopher Ro- bertson var stórkostlegur Escamillo og söng nautabanaaríu sína í öðrum þætti eftirminnilega vel. Sú sem átti sviðið var Sylvie Brunet í hlutverki Carmenar. Þessi frábæra söngkona fór létt með hlutverk sígaunastúlk- unnar örgeðja og söngur hennar var í alla staði framúrskarandi góður. Hana vantaði hins vegar talsvert á leikræna sviðinu; – hún var eiginleg allt of pen og settleg Carmen og vant- aði þann grófa og hráa losta sem manni finnst Carmen eiga að hafa til að bera. Hún var þokkafull og veru- lega indæl, en ekkert sexí. En söng- urinn bætti það sannarlega upp, og hún beitti brjósttónum óspart til að ná fram grófari raddblæ. Söngur hennar var jafn og góður alla óperuna og hápunktarnir voru að sjálfsögðu Habañeran í fyrsta þætti og söngur- inn sem hún syngur til Don José á kránni í öðrum þætti. Þar dansar hún honum eins konar einkadans til að tæla hann til að flýja með sér; – dans- inn var allt of snyrtilegur og vantaði alla erótík, þótt söngurinn væri listi- lega góður. Aðrar persónur voru allar góðar. Zuniga, sunginn af Sándori Egri, var afar sannfærandi valds- maður og þær Ingveldur Ýr Jóns- dóttir og Iane Roulleau voru stór- góðar sem sígarettustúlkurnar Mercedes og Frasquita og Laurent Alvaro og Georges Gautier voru góð- ir sem smyglararnir Le Dancaïre og Le Remendado. Kvintett þeirra fjög- urra síðastnefndu og Carmenar í öðr- um þætti var frábærlega sunginn. Söngur Kórs Íslensku óperunnar olli nokkrum vonbrigðum; sérstaklega framan af. Textaframburður hjá körlum í fyrsta þætti var slakur og ís- lensku framstæðu essin allt of áber- andi. Þriðji þátturinn, þar sem Carm- en og Don José eru með smyglurum til fjalla, var sístur í flutningnum í gærkvöldi, og var daufur ef undan er skilin frábærlega sungin aría Huldu Bjarkar, Je dis que rien ne m’épouv- ante, í hlutverki Micaelu. Fjórði þátt- urinn var hins vegar stórkostlega góður og þar náði dramatíkin há- marki í magnaðri spennu milli Carm- enar og Don José. Mario Malagnini var kominn í mikið söngstuð og var virkilega sannfærandi í örvæntingu hins kokkálaða Don José og Sylvie Brunet var hreint út sagt frábær. Stærsta plús kvöldsins fær þó Sinfón- íuhljómsveit Íslands sem lék frábær- lega vel undir stjórn Anissimovs. Sviðsetning verksins tókst prýðilega, en það verður að segjast eins og er að búningar kórfólksins voru einum of kunnuglegir; – manni finnst maður vera búinn að sjá þessar litlausu dul- ur í að minnsta kosti annarri hverri uppsetningu Óperunnar á liðnum ár- um. Meira að segja hermannabún- ingar dátanna í fyrsta þætti; – gott ef þeir eiga ekki uppruna sinn í sýningu Þjóðleikhússins á Höfuðsmanninum frá Köpernick fyrir nokkrum áratug- um. Það hefði gjarnan mátt kosta meiru til í búningum kórfólksins til að koma til móts við annars stórgóða sýningu. Morgunblaðið/Ásdís „Carmen“, söngkonan Sylvie Brunet og stjórnandinn Alexander Anissimov, hyllt að flutningi loknum. Góð Carmen, en lostalaus Bergþóra Jónsdótt ir TÓNLIST L a u g a r d a l s h ö l l Sinfóníuhljómsveit Íslands, Kór Ís- lensku óperunnar og einsöngvarar flytja Carmen, óperu í fjórum þátt- um eftir Georges Bizet við óp- erutexta Henris Meilhacs og Ludo- vics Hallévys sem byggður er á sögu eftir Prosper Mérimée. Söngv- arar: Sylvie Brunet, Mario Mal- agnini, Christopher Robertson, Hulda Björk Garðarsdóttir, Iane Roulleau, Ingveldur Ýr Jónsdóttir, Sándor Egri, Ólafur Kjartan Sig- urðarson, Laurent Alvaro, Georges Gautier. Hljómsveitarstjóri: Alex- ander Anissimov. Kórstjóri: Garðar Cortes. Sviðsetning: Sonja Frisll- Schröder. Föstudag kl. 19.30. ÓPERA SPÆNSKI tenórsöngvarinn José Carreras mun halda hljómleika í Laugardalshöll 17. september nk. og mun Sinfóníuhljómsveit Íslands leika undir en kór íslensku óper- unnar syngja bakraddir. Sigrún Hjálmstýsdóttir mun syngja nokkur lög með Carreras. Stjórnandi á tón- leikunum verður David Gimenez. Carreras er einn þriggja dýrustu listamanna heimsins í dag, ásamt félögum sínum í Tenórunum þrem- ur, þeim Pavarotti og Domingo. Að sögn Alfreðs Alfreðssonar, eins umboðsmannanna sem gengst fyrir hljómleikunum, verður lögð áhersla á að gera þá eins glæsilega og kostur er. Laugardalshöllin verður færð í sérstakan búning, og verður salnum skipt í fimm svæði sem í gilda fimm mismunandi miða- verð á bilinu 5.500 til 25.000 krón- ur. „Carreras samþykkti að halda þessa hljómleika, ekki síst af áhuga fyrir því að koma til Íslands, en hann mun koma daginn fyrir hljóm- leikana og dvelja hér á landi í þrjá daga.“ Carreras mun fastsetja efnis- skrána þegar nær dregur hljóm- leikunum, sem verða um tveggja tíma langir. Miðasala hefst 17. apríl næstkomandi, og verður hægt að kaupa þá á netinu á www.mida- sala.is. Carreras í Laugardalshöll
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.