Morgunblaðið - 31.03.2001, Blaðsíða 58

MINNINGAR
58 LAUGARDAGUR 31. MARS 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Jódís Hanna Ein-arsdóttir fæddist
á Sauðárkróki hinn
16. apríl 1972. Hún
lést á heimili sínu á
Sæmundargötu 11 á
Sauðárkróki hinn 25.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hennar
eru Einar Guð-
mundsson, f. 7.4.
1945, og Anna María
Hafsteinsdóttir, f.
12.9. 1952. Systkin
hennar eru: Ásta
Guðbjörg, f. 16.5.
1973, og Guðmundur,
f. 5.10. 1978.
Sambýlismaður Jódísar er Elías
Guðmundsson, f. 22.5.1965.
Jódís ólst upp hjá foreldrum
sínum á Veðramóti
og vann við ýmis
landbúnaðarstörf á
uppvaxtarárunum.
Eftir skyldunám í
Varmahlíðarskóla
og stúdentspróf frá
Fjölbrautaskólanum
á Sauðárkróki,
ásamt ýmsum störf-
um með skólanámi,
hóf hún nám í bif-
vélavirkjun á Bif-
reiðaverkstæðinu
Áka á Sauðárkróki,
og lauk meistara-
prófi í þeirri grein
vorið 2000.
Útför Jódísar fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Kæra fjölskylda. Á stundu sem
þessari eru engin orð nógu sterk
eða faðmur það stór að hann geti
huggað. Við erum skilin eftir með
svo margar spurningar sem aldrei
fást nein svör við en við verðum að
trúa því að guð almáttugur taki á
móti öllum sínum börnum og veiti
þeim huggun og hvíld. Ég er búin
að þekkja litlu stúlkuna ykkar frá
því að hún var á öðru ári og kom í
heimsókn á Hólaveginn til Harðar
frænda og Jónu og þar sem mitt
elsta barn var þar daglegur gestur
urðu þær leikfélagar um tveggja
ára skeið. Síðan fermdust þær
saman. Síðan liðu árin, ég flutti í
Birkihlíðina og var hún þar dag-
lega á ferðinni á bílunum sínum,
brunaði hún framhjá og veifaði
þannig að ég sá hana á hverjum
degi.
Leiðir okkar lágu síðan saman í
fjölbraut þar sem ég var nemandi
um leið og hún. Einnig unnum við
saman á sjúkrahúsinu og þar sem
við vorum báðar í skóla unnum við
mikið saman á kvöldin. Á milli okk-
ar myndaðist vinátta sem sýndi
mér að aldur er afstæður. Ég
kynntist þar þessari yndislega lífs-
glöðu stúlku fullri af áhuga á að
reyna að komast á samning í bif-
vélavirkjun, en bílar áttu hug
hennar allan. Samt fannst mér
umönnunarstörfin eiga vel við hana
en þannig var Jódís, tók á öllu með
gleði og krafti, svo yndislega lif-
andi og geislandi ung stúlka.
Ég man hvað ég gladdist inni-
lega þegar ég sá hana vera komna í
dekkin hjá Áka. Þá vissi ég að
draumur hennar myndi rætast.
Nokkrum sinnum kom hún í skúr-
inn til mín, til að kíkja á litla bílinn
sem þurfti kannski smástillingu á
platínu millibili eða eitthvað var
með kertin og einnig fór hún með
bílinn hans Bassa til að hreinsa og
bóna. Ég man eftir því að hún
sagði mér frá spennandi hestaferð
sem hún ætlaði að fara í um há-
lendið og stóru augun hennar
glömpuðu af spennu og hamingju.
Síðast þegar við hittumst til að
spjalla var hún glöð og ánægð eins
og hún var í flest þau skipti sem ég
hitti hana. Ég man að eftir þorra-
blótið hjá Skarðshreppi núna í vet-
ur, þegar Bassi kom heim, hafði
hann orð á því, hvað Jódís hefði
geislað af hamingju og verið svo
falleg og skemmtileg.
Kæru foreldrar, systkini, unn-
usti og aðstandendur allir. Við
sendum ykkur dýpstu samúðar-
kveðjur.
Elsku Jódís Hanna, hafðu þökk
fyrir góðan vinskap.
Algóður guð blessi minningu
þína og styrki fjölskyldu þína.
„Þó að ég sé látinn, harmið mig
ekki með tárum. Hugsið ekki um
dauðann með harmi og ótta. Ég er
svo nærri, að hvert eitt tár ykkar
snertir mig og kvelur, en þegar þið
hlæið og syngið með glöðum hug,
lyftist sál mín upp í mót til ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem
lífið gefur og ég tek þátt í gleði
ykkar.“ (Höf. ók.)
Margrét Sigurðardóttir,
Hörður G. Ólafsson.
Þegar Jóhann kom til mín fyrir
u.þ.b. sjö árum og spurði mig
hvernig mér litist á að hann tæki
stúlku á samning í bifvélavirkjun
þá hugsaði ég: „Hún hlýtur að vera
eitthvað skrítin en hún hlýtur þó að
hafa sérstakan áhuga.“ Eftir smá
umhugsun sagði ég að mér litist
bara vel á að fá Jódísi í vinnu enda
hafði ég heyrt að hún væri af-
burðadugleg. Mér líkaði strax vel
við hana enda gekk hún til allra
verka með glöðu geði, þrátt fyrir
að leiðinlegustu verkin lentu á
henni nokkuð oft til að byrja með,
en ég var ákveðinn í að hlífa henni
ekki þótt hún væri eina stúlkan á
gólfinu.
Í fyrstu bjóst ég við fordómum
gagnvart Jódísi en ég man aldrei
eftir að borið hafi á því. Menn lýstu
oft mikilli ánægju með störf henn-
ar og nokkrir báðu sérstaklega um
að hún yrði látin vinna í bílum
þeirra.
Jódís gaf verkstæðinu sérstakt
yfirbragð og ég var stoltur af því
að setja hana í erfið verkefni sem
hún leysti af hendi með glæsibrag
og bros á vör, geislandi af krafti og
lífsgleði.
Því segi ég: „Jódís, verst að þú
þurftir að yfirgefa okkur þegar allt
virtist í góðum gír og ný og spenn-
andi verkefni framundan, en ég
þakka þér fyrir allt og ég þakka
þér fyrir að hafa fengið að kynnast
þér, þótt þau kynni hafi verið allt
of stutt.“
Þú munt ávallt vera ofarlega í
huga mér.
Guð blessi minningu Jódísar.
Fjölskyldu hennar votta ég inni-
lega samúð.
Ingimundur Ingvarsson.
Elsku Jódís. Við viljum minnast
þín með þessu ljóði.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri trega tárin stríð.
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Við vottum fjölskyldu, ættingj-
um og vinum dýpstu samúð okkar.
Þínar vinkonur úr körfunni,
Birna, Hrafnhildur Sonja,
Ingibjörg Marín, Inga N.
Sigríður, Halldóra, Sig-
urlaug og Sigrún.
Fyrir rúmum sjö árum gekk inn
á bílaverkstæðið ÁKA ung, ákveðin
kona og bað um að komast að sem
lærlingur í bifvélavirkjun. Eftir
smá umhugsun var ákveðið að slá
til og var það ákvörðun sem nokkr-
um árum síðar skilaði sveinsprófi
og í júní sl. var meistarabréfið
komið upp á vegg. En sl. sunnudag
fengum við þær sorgarfréttir að
Jódís væri fallin frá. Við stöndum
eftir og getum ekki annað en spurt
okkur: Af hverju? Af hverju þurfti
þessi lífsglaða manneskja með
framtíðina fyrir sér að hverfa frá
okkur? Sorg og söknuður nístir
mann að innan vegna þessa óbæt-
anlega skarðs sem höggvið var í
raðir okkar. En samt sem áður er
ekki annað hægt en að staldra við
og brosa yfir minningunum og
gleðjast yfir hve lánsöm við vorum
að hafa fengið tækifæri til að kynn-
ast svo stórfenglegri konu. Hlátur
hennar sem bergmálaði um verk-
stæðið mun ávallt lifa í hjarta okk-
ar.
Við sendum Ella, fjölskyldu Jó-
dísar og öðrum aðstandendum okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Starfsmenn ÁKA.
Það er erfitt að trúa því að ein af
okkar gömlu bekkjarsystrum úr
grunnskóla sé dáin. Minningarnar
hrannast upp og ósjálfrátt leitar
hugur okkar til fortíðar þegar við
vorum áhyggjulausir, orkumiklir
unglingar. Jódís var bekkjarsystir
okkar úr Varmahlíðarskóla og var
ein af mörgum sem var á heima-
vistinni. Í slíkum skóla, þar sem
sumir þurfa að gista ungir að aldri
fjarri fjölskyldu sinni fimm daga
vikunnar, verður skólinn sem ann-
að heimili. Tengslin og vináttan
milli nemenda og starfsfólks verða
oft nánari en í öðrum skólum. Fyr-
ir utan það að við stunduðum skól-
ann saman, snæddum við saman í
mötuneytinu, lærðum saman eftir
skóla í lestímum og ekki má
gleyma öllu félagslífinu, íþróttun-
um, spilavistinni og diskótekunum.
Á þessum líflega og skemmtilega
stað setti Jódís svip sinn á um-
hverfið.
Aldrei var nein lognmolla í
kringum hana Jódísi. Hún hafði
óskoraða leiðtogahæfileika, var
glaðleg, með bros á vör og rjóð í
kinnum. Á unglingsárunum var
hún stærri og sterkari en við hinar
stelpurnar og malaði strákana í
sjómanni, auk þess að standa fram-
arlega í íþróttum. Mörgum stund-
um var varið í körfubolta, fótbolta
og frjálsar íþróttir.
Jódís skapaði sér sinn eigin stíl
hvað varðar hárgreiðslu og klæða-
burð þegar við náðum allar hátindi
gelgjunnar. Ljósa hárið var spreyj-
að upp í hálfgerðan hanakamb á
hverjum morgni með mörgum bun-
um af hárspreyi og var ekkert til
sparað til að fullkomna verkið.
Ekki má svo gleyma hinum sívin-
sælu háls- og armgaddaböndum.
Eftir samræmdu prófin lágu leiðir
okkar í ólíkar áttir eins og gengur
og gerist þegar skyldunámi lýkur.
Jódís fór á Krókinn og stundaði
nám við Fjölbrautaskóla Sauðár-
króks.
Elsku Jódís. Þú hafðir alltaf
frumkvæði að því að bekkurinn
okkar hittist í þau skipti sem
bekkjarmót voru haldin. Nú mun-
um við minnast þín í þau skipti sem
við hittumst á ný.
Við minnumst yndislegrar
manneskju og góðrar vinkonu sem
gaf okkur margar dýrmætar sam-
verustundir.
Kæru Einar, Maja, Ásta Guð-
björg, Mundi og Elli. Megi Guð
styrkja ykkur í sorginni.
Ása, Berglind, Erla, Guð-
rún, Heiðrún, Herdís,
Ingibjörg, Rósa og Svava.
Elsku Jódís. Vegna þess hversu
snemma þú varst kölluð frá langar
okkur að kveðja þig með nokkrum
minningum um þig, t.d. þegar við
vissum að þú yrðir að vinna, að þú
mættir alltaf með góða skapið og
bros á vör, tilbúin að bjarga
hlutunum og koma okkur í réttan
gír.
Manstu eftir kvöldinu þínu,
„Hard Rock“, þar sem þú naust þín
til hins ýtrasta, vannst meðal ann-
ars til verðlauna sem rokkari
kvöldsins?
Og ekki má gleyma helíumhelg-
inni þar sem þú og aðrir starfs-
menn fóru á kostum.
Ekki efuðumst við um áhugamál
þín; þar fóru fremst í flokki hestar
og hestöfl, og að vera í góðra vina
hópi og gleðin var alltaf til staðar.
En ekki eru til orð sem fá því
lýst hvernig persóna þú varst,
elsku Jódís, en okkur langar að
senda þér okkar hinstu kveðju með
þessum erindum:
Nú hverfur sól í haf
og húmið kemur skjótt.
Ég lofa góðan Guð
sem gefur dag og nótt
minn vökudag, minn draum og nótt.
Þú vakir, faðir vor,
og verndar börnin þín
svo víð sem veröld er
og vonar stjarna skín,
ein stjarna hljóð á himni skín.
Kom, nótt, með náð og frið,
kom nær, minn faðir hár,
og leggðu lyfstein þinn
við lífsins mein og sár,
allt mannsins böl, hvert brot og sár.
(Sigurbj. Ein.)
Fjölskyldu og aðstandendum
viljum við votta dýpstu samúð okk-
ar, og sérstaklega þér, Elli minn.
Guð styrki ykkur í þessari miklu
sorg.
Starfsliðið á barnum.
Elsku Jódís. Við kveðjum þig
með söknuð í hjarta og viljum
þakka þér fyrir allar frábæru sam-
verustundirnar. Þú varst hrókur
alls fagnaðar hvar sem þú varst og
hreifst alla með þér. Þú varst alltaf
í góðu skapi og sást alltaf jákvæðu
hliðarnar á öllu. Þú settir þig aldrei
á háan hest þó að þú værir elst af
okkur öllum. Við sjáum þig ennþá
fyrir okkur í íþróttahúsinu, geisl-
andi af gleði, fulla af orku og þú
vissir ekki hvað það var að stoppa
eða taka vatnspásu. Það eru varla
til orð sem lýsa því hvað þú varst
frábær.
Ég bið þess heitt og vona að vaki
yfir þér Guð og englaher hans og
taki þig að sér. Við biðjum góðan
Guð að styrkja fjölskyldu þína í
hennar miklu sorg.
Stelpurnar í körfunni.
Mig langar að segja nokkur orð
um Jódísi á Veðramóti. Hún var
mjög skemmtileg kona. Ég kynnt-
ist henni fyrst þegar hún kom með
hrossin með systur sinni. Það var
JÓDÍS HANNA
EINARSDÓTTIR
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
7 

 
  / 
 8
 
#  

$ 
)
$ 
 
#3

 3  
 

3 

 


 







/D
 
66 .&)!
 !2


 
   

  $  )

)/ 
 $   
 >)
2
.*%.))! 
# &%
# *)(!
&**+ ! 
*%.))! 
3 !*)
6%%'-$
&*%.))!  3 &
8* 0**+
# (!
&**+ &.0(
3 !*)!*%.))! 
E
&*%.))!  #(&0)4
2
0%**+
' '$ 
+
' ' '$ 2

/ 
 D
  
#+ !
+ 
$
) 3
%9

:3 )
 
//
5/ )3  


'-$
)( *%.))! 2

/ 




/D
 
3  
$%0

(*)0(,-0
 
 0
 :3   
 6

  ;

/

!
%<''
! 
!&-
3 !*)!*%.))! 
8*)
.4
3 !*)!*%.))!   
!  -.**+
!  
F !
3 !*)!**+ '-$

( 0%*%.))! 

! 
#!&%
5.  %.))! 2