Morgunblaðið - 31.03.2001, Blaðsíða 77

FÓLK Í FRÉTTUM
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 31. MARS 2001 77
VÍST var Ingjaldur á rauðum skóm
heitir leikritið sem frumsýnt verður í
flutningi Hugleiks kl. 20 í kvöld í
Tjarnarbíói. Höfundar þess eru þær
Hjördís Hjartardóttir, Sigrún Ósk-
arsdóttur og Ingibjörg Hjartardóttir
og leikstjórinn er Sigrún Valbergs-
dóttir sem hefur unnið með höfund-
unum áður.
„Við treystum Sigrúnu algjörlega
fyrir verkinu. Hún skilur okkur,“
segja höfundarnir þrír sem stofnuðu
og fæddu af sér Hugleik og hafa allar
þrjár verið formenn leikklúbbsins.
Þær byrjuðu að skrifa saman á
þriðja leikárinu, árið 1986, og fyrsta
leikritið þeirra var sýnt árið 1987.
Bæld hvöt bak við kraftinn
– Hvað vakti fyrir ykkur?
Ingibjörg: Upphaflega gerðum við
þetta til að fá tækifæri til þess að
leika og vildum jafna aðstöðuna
þannig að þegar við kæmum í bæinn
væri líka fyrir áhugaleikfélag eins og
úti á landi.
Hjördís: Ég held að við höfum all-
ar verið gagnteknar af þránni að slá í
gegn. Það var mjög bæld hvöt en hún
var krafturinn.
Ingibjörg: Svo fór þetta meira að
snúast um að skrifa.
Sigrún: Það hefur verið þróun.
Fyrsta leikritið sem við sýndum var
Bónorðsförin og síðan Skuggabjörg,
breytt, stytt og kvenleg útgáfa af
Skuggasveini. Síðan fórum við alveg
að skrifa sjálf.
Hjördís: Það var mikið, af því að
það er ekkert til af góðum íslenskum
leikritum um ást.
Ingibjörg: Þennan tæra einfald-
leika vantaði, enda var fyrsta leik-
ritið okkar ástarleikrit.
Hjördís: Það er þessi hreina ást
sem Hugleikur hefur lagt áherslu á í
sínum verkum.
Sigrún: Þar sem engin spilling
viðgengst.
Hjördís: Hún hefur aldrei yfir-
höndina.
Sigrún: Hreina ástin sigrar hina
spilltu ást.
Ingibjörg: Í þessu leikriti okkar er
þessi hversdagshamingja og einfald-
leiki.
– Er ekki alltaf húmor í uppsetn-
ingum ykkar?
Ingibjörg: Ja, ég veit það ekki.
Hjördís: Það fer eftir innri manni
og geðslagi þess sem á horfir.
Sigrún: Það er svo misjafnt hvað
fólki þykir fyndið.
Ingibjörg: Tchekov stóð í þeirri
meiningu að hann væri að skrifa
farsa. En túlkunin er alltaf sem há-
dramatísk.
Fortíðin lifir góðu lífi
– Þetta er þjóðlegur titill.
Hjördís: Við erum mjög þjóðlegir
höfundar.
Sigrún: Þetta fjallar um þrjár
matseljur, systur sem eru með kost-
gangara.
Ingibjörg: Leikritið gerist í dag en
þær eru aðeins skakkar í tímanum.
Sigrún: Þær reyna að halda í for-
tíðina og hafa allt eins og var inni í
nútímanum.
Hjördís: Þær eru á óráðnum aldri.
Ingibjörg: Ein þeirra man að
Hannes Hafstein klappaði henni á
kollinn, sem segir mikið um aldur
þeirra.
– Og læðist ástin í líf þeirra?
Sigrún: Það kemur ákaflega fögur
og mjög vond kona inn á heimilið.
Hjördís: Ekki vond heldur öðru-
vísi kona með aðra lífssýn.
Ingibjörg: Og hún ruggar bátnum
svo leikritið fer af stað.
Sigrún: En hin tæra hreina ást
kemur við sögu.
Hjördís: Allt leikritið er gegnsýrt
finnst mér af ást.
– Er ekki feminískur broddur í
leikriti eftir þrjár konur um aðrar
þrjár konur?
Hjördís: Þessar konur eru engum
háðar og þær láta sig ekki varða
hugmyndir heimsins um það hvernig
konur eigi að vera eða haga sér. Þær
eru ekki að fylgjast með fegurðar-
samkeppnum.
Ingibjörg: En þær eiga samt sína
drauma.
Sigrún: Já, og djúpar þrár.
Hjördís: En ákaflega heilbrigðar.
– Eru skilaboð til yngra fólks falin
í verkinu?
Hjördís: Já, líttu þér nær í leit að
hamingjunni.
Sigrún: Og þessi gömlu gildi sem
oft eru í heiðri höfð.
Ingibjörg: Hamingjan oft hjúfrar
sig í hafragrautarskál.
Þjóðlegt og gegn-
sýrt af ást
Frægðarþráin og hin
hreina tæra ást leiddu
þrjár konur á vit rit-
listarinnar. Hildur
Loftsdóttir spurði
þær út í nýjasta hug-
arfóstrið.
Ingibjörg, Hjördís og Sigrún með andann yfir sér.
Víst var Ingjaldur á rauðum skóm
hilo@mbl.is