Morgunblaðið - 22.10.2005, Blaðsíða 53

unnar að Uppsalavegi 22 og
sumarhús þeirra að Læk í Aðaldal
stóð öllum opið, það var samkomu-
staður vina og stórfjölskyldunnar.
Þau hjónin voru ætíð höfðingjar
heim að sækja. Frá þeim fóru allir
mettir til andans og efnisins.
Þrátt fyrir annríki athafnamanns-
ins Sigurðar gaf hann sér alltaf
tíma til að sinna kalli Einars á Ein-
arsstöðum um að sinna samskiptum
um að veita líkn og lækna þrautir. Í
bænahaldinu komu eðliskostir og
þrautseigja hans í ljós sem svo
margir vilja þakka fyrir.
Um leið og ég þakka vini mínum
Sigurði samfylgdina sendum við að-
standendum öllum innilegar sam-
úðarkveðjur. Minning hans er ljós
er lýsir áfram. Blessuð sé minning
Sigurðar Valdimars Olgeirssonar.
Stefán Stefánsson, Þórhalla
Laufey Guðmundsdóttir.
Laugardaginn 15. október and-
aðist Sigurður V. Olgeirsson eftir
erfið veikindi. Siggi Valli var sjó-
maður af lífi og sál og var korn-
ungur orðinn skipstjóri á bátum
sem hann átti í félagi við Olla afa og
bræður sína. Siggi var aflaskipstjóri
og sama var hvort stundaðar voru
veiðar á Skjálfanda, á rækju úti fyr-
ir Norðurlandi, á síld austan við
land eða á netaveiðum á Breiðafirði.
Skipstjóri var Siggi á Nirði ÞH,
Kristbjörgu ÞH og Geira Péturs
ÞH en fjölmörg skip í eigu Korra
hf. báru þessi nöfn. Þegar skipin
voru endurnýjuð var það „sá stóri“,
eins og bræðurnir kölluðu Sigga í
gamni, sem hafði sitt í gegn enda
ákvörðunum Sigga ekki haggað.
Skip Sigga Valla voru alltaf eins
og nýkomin úr slipp enda var Siggi
mikill snyrtipinni og í jólastoppum
fékk ég oft vinnu hjá Bjössa bróður
hans við að mála millidekk og lest-
ar. Þá var mér gjarnan beitt með
pensilinn á þrengstu staði skipsins,
sennilega út af vaxtarlagi mínu.
Skipstjórinn kom auðvitað margar
ferðir á dag niður í bát til að athuga
hvernig gengi og alltaf hló hann eða
glotti þegar hann sá mig hálffastan
við að reyna að mála smá bletti inni
á milli tækjanna á millidekkinu. Ég
vissi hins vegar að ef ég ekki vand-
aði mig yrði ég sendur aftur í verkið
undir eins, en Siggi var einn mesti
nákvæmnismaður sem ég hef
kynnst en þó líka sanngjarn. Heim-
ili Sigga og Auðar að Uppsalavegi
var í alla staði glæsilegt og það kom
fyrir að þar voru haldnar miklar
veislur þar sem borð svignuðu und-
an kræsingum, enda var frændi
minn mikill matmaður. Siggi Valli
mátti helst ekkert aumt sjá hjá sínu
fólki og var alltaf boðinn og búinn
að hjálpa. Einnig var hann styrkt-
araðili hjá mörgum félagasamtökum
hér á Húsavík. Fyrir einum 20 ár-
um eyddu þeir bræður Siggi og
pabbi nokkrum sumarfrídögum
saman með fjölskyldum sínum og
var ákveðið að taka rúnt um
Reykjanes og nágrenni. Siggi var
farastjóri og var keyrt á hverja ein-
ustu bryggju sem við fundum og
bátar skoðaðir, svo var spáð og
spekúlerað. Okkur pabba fannst
þetta mjög gaman en kvenfólkinu í
hópnum var nú heldur farið að leið-
ast.
Þó Siggi hafi verið mestan part
ævi sinnar úti á sjó átti hann sín
áhugamál og voru andleg málefni
honum oft hugleikin ásamt því að
hann var mikill fjölskyldumaður og
barnakarl. Vertu guði falinn og inni-
legt þakklæti fyrir allt gott okkur til
handa.
Fyrir hönd fjölskyldunnar í
Laugarbrekku 13 n.h.,
Róbert Ragnar Skarphéðinsson.
Elsku bróðir, nú hefur þú fengið
hvíldina eftir langa og stranga bar-
áttu við illvígan sjúkdóm sem hafði
sigur að lokum. Það er nú hálft ann-
að ár síðan þú fékkst úrskurð um að
þú værir helsjúkur og ættir stutt
eftir, þau tíðindi komu eins og
þruma úr heiðskíru lofti í viðbót við
aðra erfiðleika sem þú varst þá að
ganga í gegnum.
Við þær fréttir varð maður harmi
sleginn og dofinn og fannst það ekki
réttlátt af almættinu að leggja þetta
á þig og fjölskyldu þína á eftir öðru,
en við þær aðstæður sýndir þú, með
stuðningi Auðar þinnar, mikinn
styrk og æðruleysi og maður fann í
nálægð þinni hvað þú lagðir mikið á
þig við að miðla öðrum af trú þinni
og yfirvegun.
Þann tíma sem þú hefur átt í
þessari baráttu hefur maður óafvit-
andi reynt að eiga með þér fleiri
stundir en árin þar á undan, þegar
við töldum tímann næstum óend-
anlegan og aðrir hlutir hefðu for-
gang, þær stundir og samræður við
ykkur hjónin hafa gefið mér mikið
og allt aðra sýn á lífið og tilveruna.
Siggi Valli eins og hann var alltaf
nefndur var frumburður foreldra
okkar í Skálabrekku, og það hefur
ekki alltaf verið létt verk á þeim
tíma að vera leiðtoginn í þessum
stóra strákaskara sem var eins og
heilt fótboltalið. Þó að ég sé nokkr-
um árum yngri en þú og af þeim
sökum ekki einn af leikfélögum þín-
um í æsku var ég mjög meðvitaður
um stóra bróður og varðst þú mér
alla tíð traust og góð fyrirmynd.
Þú fórst fljótt í æsku að vinna
fyrir þér eins og þá var títt í barn-
mörgum fjölskyldum, og er það
fyrsta minningin mín um þig þegar
þú kemur úr sveitinni á Höskulds-
stöðum eftir sumardvöl og mér
finnst mikið til koma um stóra bróð-
ur. Síðar varð það hlutskipti mitt að
taka við starfi þínu í sveitinni eftir
að þú hafðir verið þar í níu sumur,
og ósjaldan var minnt á hvernig
Siggi bróðir hefði unnið verkin og
hafði maður þá oft verðugt mark-
mið að reyna að gera eins vel.
Að loknu skyldunámi á Húsavík
fórst þú á sjóinn og varst ákveðinn í
að gera sjómennsku að ævistarfi, þú
varst fyrst á síldveiðum á sumrin og
fórst síðan suður á vetrarvertíð eins
og það var kallað. En þú áttir þér
háleit markmið til sjós og vildir
verða þinn eigin herra, og aðeins 18
ára gamall stofnaðir þú til útgerðar
með pabba og Hreiðari bróður er
þið keyptuð fyrsta bátinn og þú
hófst ævistarfið sem skipstjóri. Síð-
ar eignuðust þið útgerðarfélagið
Korra hf. og stóð farsælt samstarf
ykkar feðga í um 35 ár, og stunduðu
þið bæði fiskveiðar og fiskvinnslu
og eignuðust mörg fiskiskip á tíma-
bilinu, er flest báru nöfnin Krist-
björg ÞH og Geiri Péturs ÞH og
einkennisnúmer sem enduðu á töl-
unni 44. Þú varst alla tíð gætinn
skipstjóri, fiskinn og með góða
áhöfn, en umfram allt farsæll og
skilaðir skipi og áhöfn heilli í höfn.
Síðustu árin, eða þar til þú varst
orðinn veikur, varst þú sjálfur í
landi og stýrðir togaraútgerð með
ungum sonum þínum þremur sem
fetuðu í fótspor þín og öfluðu sér
skipstjórnarréttinda og gerðust
stjórnendur um borð í skipinu.
Starf þitt var ekki bara vinna
heldur einnig þitt helsta áhugamál,
en í frítímanum og ætíð lagðir þú
mikla alúð í að rækta og hlúa að
fjölskyldunni sem var þér hugleikin.
Sú ræktun bar góða uppskeru og þú
varst góður eiginmaður, faðir, afi og
langafi. Það sást best á því að fjöl-
skyldan öll, vann með þér að út-
gerðinni, er mikið saman og barna-
börnin hafa ætíð sótt mikið heim til
afa og ömmu á Uppsalaveginn. Þá
byggðu þið Auður fyrir nokkrum
árum, ykkur sumarparadís við læk-
inn fram í Aðaldal, sumarhús í
skjóli þeirra heiðurshjóna Helgu og
Gísla í Lækjarhvammi. Það var
gaman að heimsækja Sigga og Auði
í sumarbústaðinn, þar sem fjöl-
skyldan öll átti sér afdrep og þar
naut ræktunarmaðurinn Siggi Valli
sín við að hlúa að gróðri, bústaðn-
um, njóta náttúrunnar og planta
trjám.
Siggi Valli var alla tíð reglumað-
ur, dagfarsprúður og traustur, tran-
aði sér ekki fram, en hafði ákveðnar
skoðanir og ef hann ætlaði sér eitt-
hvað fylgdi hann því fast eftir.
Hann var einstaklega hjartahlýr
með sterka réttlætiskennd og mátti
hvergi aumt vita og átti marga góða
vini.
Á seinni árum hafði hann mikinn
áhuga á andlegum málefnum og var
næmur á því sviði og skynjaði hluti
sem jafnvel fáum öðrum er gefið.
Ég veit að fólk leitaði til hans á erf-
iðum stundum s.s. veikindum og
hann miðlaði aðstoð eftir mætti sem
fólk trúði að skilað hefði áþreifan-
legum árangri. Elsku Siggi, þú
varst þeim eiginleikum gæddur að
þú skynjaðir þegar fólk átti í erf-
iðleikum og varst jafnan tilbúinn að
aðstoða ef aðstæður leyfðu, það
þekki ég vel af eigin reynslu sem ég
mun seint geta fullþakkað og aldrei
gleymt. Um þessa hluti vildir þú
ekki að haft væri hátt um.
Nú er komið að leiðarlokum, síð-
ustu vikurnar hafa verið erfiðar og
þú þurft að þola mikið, en aldrei
heyrði maður þig kvarta. Þrátt fyrir
sársaukann og veikindin síðustu
dagana á sjúkrahúsinu sýndir þú
ótrúlegt þrek og þrautseigju, og við
hvert tækifæri sem gafst hældir þú
starfsfólkinu sem hjúkraði þér og
þakkaðir þeim frábæra umönnun.
Það var aðdáunarvert að sjá sam-
heldni fjölskyldunnar í veikindum
Sigga, dugnað og ótrúlegt þrek
Auðar sem aldrei vék af vaktinni
allan þennan tíma. Það er svo ótal
margt sem kemur upp í hugann
þegar komið er að kveðjustund, all-
ar góðu minningarnar, en fyrst og
fremst þakklæti fyrir samfylgdina.
Ég veit að þú varst tilbúinn, og nú
ertu kominn á annað tilverustig þar
sem vel hefur verið tekið á móti þér
og ert laus við verkina.
Við Pálína kveðjum þig með virð-
ingu og þökk og munum ávallt
geyma minninguna um góðan bróð-
ur í hjörtum okkar.
Elsku Auður, við biðjum góðan
Guð að blessa þig og afkomendur
ykkar og aðstandendur alla í sorg-
inni, og sendum ykkur öllum inni-
legar samúðarkveðjur.
Guð blessi Sigurð Valdimar Ol-
geirsson og minningarnar um hann.
Egill Olgeirsson.
Frændi minn og vinur Sigurður
Valdimar Olgeirsson er allur. Þrátt
fyrir að það væri fyrirséð og síðasti
tíminn mjög erfiður, þá kom kallið
óvænt og setti mann úr jafnvægi.
Við Sigurður vorum bræðrasynir og
áttum það sameiginlegt að vera
elstu börn foreldra okkar, hann
elstur l0 bræðra og ég elstur 7
systkina. Það var alltaf mikil og ein-
læg vinátta milli feðra okkar, þeirra
Olla og Alla, eins og þeir voru alltaf
kallaðir og þar af leiðandi sterk fjöl-
skyldubönd og mikill samgangur.
Það skapaðist því snemma mikill
samgangur og vinátta milli okkar
Sigurðar. Við vorum t.d. sendir í
sveit á sama tíma, Sigurður í Hös-
kuldsstaði til Olgeirs frænda okkar
og ég í Fagranes til þeirra Jónasar
og Þuríðar, það er ekki langt á milli
þessara bæja og fengum við því
stundum að heimsækja hvor annan.
Á uppvaxtarárum okkar þegar
Húsavík var að breytast úr þorpi í
kaupstað var samfélagið á margan
hátt allt annað en það er í dag, það
þurfti vissulega að hafa mikið fyrir
hlutunum en um leið var frelsið
mikið meira. Þessi umgjörð sam-
félagsins mótaði okkur krakkana.
Sigurður lauk hefðbundinni
skólagöngu á Húsavík, en 15 ára
gamall árið 1957 byrjaði hann til
sjós frá Húsavík á vélbátnum Sæ-
borgu með þeim Karli og Ólafi Að-
alsteinssonum, hann stundaði sjó-
mennsku á ýmsum bátum næstu
árin, bæði vetrarvertíðar frá Sand-
gerði og Húsavík og sumarsíldveið-
ar.
Hinn 1. mars árið 1961 stofnar
Sigurður til útgerðar ásamt Olgeiri
föður sínum og Hreiðari bróður sín-
um og frá sama tíma hefst
skipstjóraferill Sigurðar. Þeir feðg-
ar kaupa 10 tonna mótorbát Njörð
ÞH 44 og gera hann út til haustsins
1963 að þeir kaupa mótorbátinn
Ægi frá Sandgerði sem var 22
tonna bátur. Þeir gáfu bátnum
nafnið Kristbjörg ÞH 44, og var það
nafn síðan á mörgum bátum þeirra
feðga. Árið 1969 kaupa þeir Útgerð-
arfélagið Korra hf. í Ólafsvík og frá
þeim tíma var útgerðin rekin í nafni
Korra hf. Árið 1980 kaupa þeir 140
tonna stálbát úr Hafnarfirði sem
fékk nafnið Geiri Péturs ÞH 344 og
gerðu hann út ásamt Kristbjörgu.
Árið 1986 byggir félagið Fiskverk-
unarhús á Húsavík og hefur vinnslu
á saltfiski og skreið, en þá er þriðji
bróðirinn Jón Olgeirsson kominn í
eigendahópinn. Á þessum árum
voru umsvifin mikil og um tíma
gerðu þeir út þrjá báta og verkuðu
afla í landi.
Í nóvember árið 1994 stofnar Sig-
urður ásamt fjölskyldu sinni Út-
gerðarfélagið Geira Péturs ehf. og
kaupir félagið Geira Péturs ásamt
aflaheimildum af Korra hf. og árið
1997 kaupir Geiri Péturs ehf. síðan
allar eigur Korra hf. og hættu þá
faðir Sigurðar og bræður útgerð.
Sigurður stofnar síðan ásamt Gunn-
laugi Karli Hreinssyni GPG fisk-
verkun í fiskverkunarhúsi Korra og
áttu þeir fiskverkunina til helminga,
en árið 2000 selur Sigurður hlut
sinn í fiskverkuninni, en gerir Geira
Péturs ÞH út til ársloka 2003. Síð-
ustu árin voru synir Sigurðar að
mestu teknir við skipstjórn, þannig
var Olgeir aðalskipstjóri frá árinu
1994 og Hermann stýrimaður og af-
leysingaskipstjóri frá árinu 1997.
Sigurður fór þó sem afleysingaskip-
stjóri allt til ársins 1998 og var hann
því farsæll og fengsæll skipstjóri í
37 ár.
Með starfsemi sinni sem skip-
stjóri og útgerðarmaður í nær 4
áratugi hefur Sigurður átt stóran
þátt í að gera Húsavík að betra
samfélagi, auk þess að vera um-
svifamikill í atvinnurekstri og skapa
þannig umsvif og tekjur í samfélag-
inu, þá hefur Sigurður gegnum árin
látið mikið af hendi rakna til stuðn-
ings frjálsum félagasamtökum í
okkar bæjarfélagi.
Árið 1964 kvæntist Sigurður Auði
Þórunni Hermannsdóttur frá Húsa-
vík og eignuðust þau 4 börn, sem nú
eru öll búsett á Húsavík með fjöl-
skyldur. Sigurður stóð því ekki einn
í lífsbaráttunni, því við hlið hans
stóð ávallt hin trausta eiginkona og
börn þeirra. Svo traust voru bönd
þeirra hjóna að sjaldan var annað
nefnt, heldur bæði er þeirra var
getið. Eftir að Sigurður veiktist af
hinum illvíga sjúkdómi fyrir einu og
hálfu ári hefur Auður annast hann
af mikilli alúð og umhyggju og varla
vikið frá sínum manni.
Ég vil að lokum þakka Sigurði
frænda mínum og vini fyrir langa
og góða samfylgd. Elsku Auður, við
Þórhalla og fjölskylda okkar send-
um þér, börnunum ykkar, Olla og
Rögnu, og öðrum aðstandendum
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Bjarni Aðalgeirsson.
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 22. OKTÓBER 2005 53
MINNINGAR
Þá er fallin frá ein lífsglaðasta og
jákvæðasta kona sem við höfum
þekkt. Lilja átti ekki börn en barn-
góð var hún svo af bar og naut okk-
ar fjölskylda þess. Hún var fjöl-
skylduvinur af bestu gerð. Lilja
hafði gaman af að ferðast, bæði inn-
anlands og utanlands. Oft minntist
hún á afmælisferðina til Færeyja
sem við fórum saman í þegar hún
var 85 ára. Þá var mikið hlegið.
Hana hafði alla tíð dreymt um að
fara þangað, hafði hún sagt mér.
Henni fannst Færeyingarnir sem
komu með skútunum í gamla daga
til Flateyrar svo kátir og lífsglaðir
og urðu þeir margir góðir vinir
hennar. Þegar við svo tókum leigu-
bíl frá flugstöðinni í Færeyjum til
Þórshafnar þá var hún heldur betur
hissa þegar bílstjórinn spurði: „Er
þetta ekki Lilja frá Flateyri?“ Urðu
þarna miklir fagnaðarfundir, gam-
all færeyskur vinur strax í upphafi
ferðar.
Við fjölskyldan erum glöð og
þakklát fyrir að hafa verið í návist
hennar um síðustu jól og áramót
fyrir vestan. Nú í ágúst síðastliðn-
um sóttum við Lilju á Sjúkrahúsið á
Ísafirði og fórum með hana til Flat-
eyrar. Heimsóttum við vinkonur
hennar á Sólborg, þær Ingu Gunn-
arsdóttur og Maríu Magnúsdóttur.
Síðan lá leiðin niður á Vallargötu að
húsinu hennar og var það í fyrsta
skiptið sem ég sá hana gráta þegar
hún sagði: „Loksins þegar ég var
búin að láta laga húsið mitt að inn-
an og allt orðið fínt og flott að utan,
þá þurfti ég að fara.“ Elsku Lilja.
Kallið er komið. Þótt við höfum átt
LILJA
GUÐMUNDSDÓTTIR
✝ Lilja Guðmunds-dóttir fæddist í
Hafnarfirði 4. októ-
ber 1915. Hún and-
aðist 17. október
síðastliðinn. Hún
var dóttir hjónanna
Guðmundar Guð-
mundssonar skó-
smiðs frá Vöðlum í
Mosvallarhreppi í
Önundarfirði og
Guðrúnar Þórunnar
Jónsdóttur húsmóð-
ur frá Litlu-Tungu í
Vestur-Húnavatns-
sýslu. Alsystkini hennar eru Sig-
urlaugur, f. 1911, d. 1988, og Ingi-
leif, f. 1913. Sammæðra voru
Magnús og Sigríður Guðbjörg
Jónsbörn, bæði látin.
Sex ára fluttist Lilja til Flateyr-
ar í Önundarfirði með foreldrum
sínum. Þar bjó hún alla sína tíð.
1938 hóf hún vinnu í Hraðfrysti-
húsinu á Flateyri og vann þar all-
an sinn starfsaldur eða í 51 ár.
Útför Lilju verður gerð frá
Flateyrarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
von á þessu þá fyllt-
umst við fjölskyldan
hryggð. Síðustu vikur
voru þér erfiðar. Þú
gast hlustað þegar ég
hringdi en varst alveg
hætt að geta svarað.
Ég veit að þú ert
hvíldinni fegin kæra
vinkona og þökkum
við fjölskyldan þér
samveruna í gegnum
árin. Hvíl þú í friði.
Jóna Guðrún
Haraldsdóttir.
Elsku Lilja, mín fyrsta minning
um þig er þegar ég var lítil stelpa
að leika mér í garðinum heima og
sá þig ganga framhjá, á leið í vinn-
una þína í frystihúsið. Lágvaxin
kona með silfurgrátt hár, í galla-
buxum og stuttum jakka, þannig
man ég þig úr bernsku minni.
Þú varst alltaf hress og brostir
með stríðnisglampa í augunum.
Húmorinn þinn var góður og alltaf
var stutt í gleðina og grínið hjá þér,
hvort heldur þú umgekkst unga
fólkið eða það sem eldra var. Af
samstarfsfólki þínu og yfirmönnum
frystihússins öðlaðist þú óumræði-
lega mikla virðingu og varst að lok-
um heiðruð af stjórnendum þess
fyrir áratuga hollustu og góð störf
þar, eftir starfsferil sem allir vildu
geta státað af en fáir ná.
Þegar ég eignaðist fyrsta barnið
mitt, sem var drengur og þú vissir
að faðir hans heitir Ragnar, þá vild-
ir þú að ég skýrði hann Ómar ,,bara
svo við Flateyringar ættum einn
Ómar Ragnarsson“ sagðir þú og
hlóst með þínum dillandi hlátri.
Þér hefur hefur alltaf þótt gaman
af því að vera innan um margt fólk
og þess vegna varstu glöð þegar
Björn Ingi og Jóna systir sóttu þig
á aðfangadag til að þú gætir haldið
jólin hátíðleg með okkar fjölskyld-
um og svo aftur um áramótin. Það
var gott og gaman að hafa þig með
okkur á þeim hátíðardögum.
Harka þín var ómæld þó háöldr-
uð værir orðin, eins og birtist í því
þegar veður voru sem verst úti og
fáir á ferli, mátti samt alltaf búast
við að sjá þig, mín kæra Lilja, á leið
í sparisjóðinn eða til Ingu Gunnars
í kaffisopa og spjall. Veðrið aftraði
þér í engu, þú varst harðdugleg
kona og góð. Öllum sem þekktu þig,
þótti vænt um þig; það er undur-
samlegt að fá að kveðja samborg-
ara sína og samfélag með slíkum
hætti.
Ég veit að nú hefur bæst góður
liðsauki í englahópinn og bið ég þig
um að vefja aðra engla sem þú ert
hjá.
Megir þú hvíla í friði.
Gróa G. Haraldsdóttir.