Réttur - 01.02.1917, Qupperneq 32

J
34 Réttur
bætið við, að útgefendurnir hafi »meðölin á reiðum hönd-
um«, og að »iyfseðlarnir séu þrír«. Finnst yður nú sjálf-
um, við nánari íhugun, að þetta vera ummæli, sem gætn-
um og ráðvöndum vísindamanni sæmi? Mér sýnist að
þau vera gáleysisleg, ef ekki annað verra.
Pér segið — eins og yður sé gagnkunnugt um hugs-
anir vorar og fyrirætlanir — að tímaritið ætli að »berj-
ast« fyrir »þrem stefnum«. Sýnist yður nú — í alvöru —
að það vera »bardaga«-blær á þessu litla sýnishorni rits-
ins, sem þér hafið tekið til umræðu? Mér sýnist tæplega
vera hægt að hitta á meira öfugmæli en þetta, því höf-
undarnir hafa aðeins látið í Ijósi, að þeir vildu hefja um-
ræður um verkefni, sem að sjálfsögðu hljóti að verða
tekin til meðferðar í voru þjóðfélagi eins og öðrum, og
nútíminn og viðburðir hans gefa sérstakt tilefni til að í-
huga alvarlega og taka til meðferðar, ekki sem órök-
studdar hugmyndagrillur draumsjúkra manna, heldur sem
marg rætt og til hæfis lagt verkefni, prófað með reynslu
annara þjóða. Allar þessar »stefnur« halda fyr eða síðar
innreið sína til vor í einhverri mynd, og er alveg undir
skafti og blaði komið á hvern hátt það verður, ef engar
rólegar, leiðbeinandi eða skýrandi umræður verða áður
en einhver flokkur eða stétt hefur æsta og einhliða
»agitation« fyrir einhverri þeirra út af fyrir sig, sam-
bandslaust við hinar aðrar og það ástand sem fyrir er.
Það getur ekki verið með öllu óþarft að reyna að sam-
þýða þessar »stefnur«, og hagnýta hið besta úr hverri
þeirra, en það verður ekki gert án þess, að gagnrýna
það ástand, sem nú er, og að hverju það stefnir. Vér
höfum nú þegar fengið verkmannahreyfinguna með verk-
föllum og stéttahatri. Mér sýnist nú að það væri alls
ekki óþarft verk, ef hægt væri með góðum rökum og
skynsamlegum umræðum, að sannfæra þjóðina um, að
þessi aðferð ein út af fyrir sig læknar aldrei þau félags-
mein, sem henni er ætlað að lækna, að það þarf víð-
tækari og róttækari breytingar frá því sem er, að slíkt