Réttur - 01.02.1917, Page 73

Uppi i óbygðuin
75
huga míns. Vaknar á fjöllunum; fjarri bygðinni; en kemst
í doðakuflinn og dáið heima — þegar eg reyni og horfi
á lífsstörfin, stefnu og verk mannanna, bræðranna, fé-
laganna; mína eigin krafta og framtíðardrauma æsku-
mannanna. Merki þau, sem bera vott um markmið þeirra,
langanir og hugsýnir.
Pað er betra að dreyma um framförina, en láta skyn-
semina vega hlutina. Hollara fyrir væran svefn mjúkra
náttdrauma.
— — Við erum, í orðsins beztu merkingu, félagar í
þessari fjallaferðinni. Vinnum samtaka, styðjum hver
annan, ef torsótt reynist og erum vinir hestanna. Hér er-
um við bundnir bróðurböndum. í þetta skiftið kémur
hið góða eðli í Ijós. Pað, sem í mönnunum býr; þótt
djúpt þurfi eftir því að grafa á stundum. Pað, sem von-
ardraumar bjartari tíma styðjast við. — Svo verður það
í þessari ferð — en síðar, þegar heim kemur — þá
leggur hver á sína götu; bandið er brostið, vináttan
kólnuð.
Porgils.