Réttur - 01.02.1919, Qupperneq 49

Samvinnufélögin og andstœðingarnir. 51
stæðingum samvinnirfélaganna fulla kurteisi og sanngirni, og
láta umræður snúast um málefnin en eigi einstakar persónur,
en fylgja hófsamlega þeirri stefnunni, sem réttari telst, þegar
alls er gætt — samvinnustefnunni og kaupfélagsskapnum.
* * * « «
* * * *
Það er víst undantekningalítil regla, að nýmæli, hversu
góð sem þau kunna að reynast, sæti mótspyrnu í upphafi.
Qetur hún verið af ýmsum ástæðum sprottin, en einkum þó
þremur, sem um skal getið að nokkru.
Fyrst má telja andróður þeirra manna, sem enga breytingu
vilja á hinu gildandi fyrirkomulagi og hafa ýmugust á öllu
nýju. Er mótspyrna þessara manna oftast komin til af kjark-
leysi, og skorti á dómgreind og hæfileikum til að fylgjast
með tímanum. Stundum er hún gerð af mönnum, sem eru
skynsamir og vilja vel, en sjá réttilega eitthvað athugavert
við tilbreytinguna, eða þykir vel fara að sýna gætni og hrapa
að engu. Og síðast skal telja þá, sem vegna eigin hags-
muna — annaðhvort virkilegra eða ímyndaðra — vilja að
öllu sé haldið í sama horfi.
Um mótspyrnu hinna fyrsttöldu þarf eigi að fara mörgum
orðum. Hún verður sjaldan að mun til hindrunar sönnum
framfaramálum. Formælendur þess, sem í eðli sínu er gott
°g nytsamt, fara venjulega sínu fram fyrir slíkum mönnum.
Alt annað gildir um hindranir þær, sem stundum verða í
bráð, fyrir tilstilli skynsamra en gætinna manna. Þær verða
málefnum ætíð til góðs eins. Þau verða betur athuguð og
undirbúin, og $íður hætt við misfellum vegna bráðlætis í
framkvæmdunurn, eins og stundum kenrur fyrir hjá yngri og
oreyndari mönnum, ef þeir eru einráðir. Má telja það happ
hverju góðu málefni, ef liinir gætnu en velviljuðu »íhalds-
menn« taka þátt í umræðum og meðferð þess.
Þá er að minnast þeirra, sem vegna eigin hagsmuna ger-
ast þrándur í götu þess, sem til framfara horfir. Er mót-
sPyrna af þes=ari tegund oft alvarleg vegna þess, að hverjum
4*