Réttur - 01.02.1923, Síða 75

Rjettur.
75
á dögum harðneskja og ómannúð; eins mundi niðjum vor-
um eftir nokkra mannsaldra þykja harðneskjuleg aðferð og
ekki siðuðum mönnum sæmandi, hvernig farið er að því að
útrýma refunum hjer á landi. Pað er mikil furða, að vjer
skulum ekki hafa vit og þekkingu á að rækla refina, og færa
oss i nyt hinn rnikla gróða, sem af því má verða. Sumar
aðrar þjóðir, eins og t. d. Ameríkumenn, kunna þó að meta
þessa ræktun og hafa líka grætt á henni stórfje. Á Prince
Edwards-eyjunni í N. Ameríku eru stór refabú. Kynbótarefir
þaðan hafa verið seldir á 25 þúsund kr. og þaðan af meira.
Verð sumra refsbelgjanna nemur og mörg þúsund krónum.
Á sama tíma sem Ameríkumenn hafa mörg hundruð þúsund
króna tekjur af refaeldinu, kostum vjer miklu fje til að út-
rýma refunum með eitri og eldi.
Þegar búið er að stofna refabú víðsvegar um landið og
refaeldið er komið á fastan fót, er engin nauðsyn að halda
við viltum refum. Með ræktuninni er þá búið að tryggja
dýrategund þessari tilverurjeit á landinu. En það er ómann-
úðleg og níðingsleg aðferð, að drepa refinn á eitri eða svæla
hann inni í grenjum. Pað er lágt áætlað að gera ráð fyrir,
að hvert vel verkað refaskinn seldist til jafnaðar á 100 kr.
Á því má sjá, hver feikna gróði getur orðið af refaeldinu.
Ýmsar fuglategundir, sem ekki þekkjast hjer, en eiga heima
í öðrum norðlægum löndum, mundu eflaust geta tímgvast
hjer á íandi, ef þær væru fluttar hingað. Er kynlegt, að ekki
skuli vera búið að gera tilraunir með það fyrir löngu. Dýra-
líf lands vors er fáskrúðugt, í samanburði við það, sem það
gæti orðið. Er því sjálfsagt að gera alt sem unt er til að
auka það og fegra.
Nokkra innlenda fugla mætti ala hjer upp og temja án
mikils kostnaðar eða fyrirhafnar, og hafa af þeim mikil not,
yndi og ánægju. Má þar t. d. nefna álftir, endur og rjúpur.
Tamdar álftir þykja miklar gersemar í útlöndum og mundu
líka þykja hjer, ef menn vendust þeim. Hagar víða svo til
í sveitum og sjávarþorpum, að hægt er að hafa þar álftarækt.
Uppeldið mundi borga sig vel og ólíkt sæmilegra að slátra