Réttur - 01.04.1974, Blaðsíða 59

lúalegustu árásir á forseta íslands fyrir að
veita heimild til þingrofs, en staðreyndin var
auðvitað sú að honum bar að gera slíkt og
í annan stað var engin ieið að mynda neins
konar starfshæfan meirinluta á alþingi. Þó
kom það á daginn að það hafði verið reynt
að frumkvæði Olafs Jóhannessonar að mynda
einhverskonar þjóðstjórn og hann hafði líka
reynt að kanna möguleika á stjórn Framsókn-
ar og íhaldsins sem hafði strandað á því að
Olafur vildi halda forsætisráðherranum hjá
sér.
Þar sem ekki hafði fengist fyrir því sam-
þykki á alþingi hlaut ríkisstjórnin að efna
til ráðstafana í efnahagsmálum sem stemmdu
stigu við verðbólgunni sem ella skylli yfir 1.
júní. Var ákveðið að greiða niður landbún-
aðarvörur sem svaraði átta vísitölustigum. Þá
voru sett bráðabirgðalög um verðlagsstöðvun
til 31- ágúst.
26. maí fóru fram byggðakosningar í land-
inu. Niðurstaða þeirra kosninga var vissu-
lega geigvænleg, — íhaldið vann yfirleitt
stórfellda kosningasigra, og stefndi síðan að
hreinum meirihluta í alþingiskosningunum.
Aður en greint verður frá helstu niðurstöðum
um úrslit byggðakosninganna er vert að víkja
að J-listanum:
Fyrir byggðakosningarnar ákváðu forustu-
menn Alþýðuflokksins og Samtaka frjáls-
lyndra og vinstrimanna að hafa samstarf um
framboð í öllum helstu kaupstöðum lands-
ins. Það tókst þeim ekki, en sameiginleg
framboð komu fram í Reykjavík, á Akureyri
og á fáeinum minni stöðum. Er skemmst frá
því að segja að þessi framboð „jafnaðar-
131