Náttúrufræðingurinn - 1938, Blaðsíða 18

62 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
...............
dæmis stendur fóstrið ekki í neinu föstu sambandi við líkama
móðurinnar, á meðan á meðgöngutímanum stendur, með öðrum
orðum, þau vantar legköku (placenta). Spena hafa þau enga,
en gefa þó ungunum mjólk, og standa að því leyti framar nef-
dýrunum, en mjólkina pressa sérstakir vöðvar í júgrinu inn í
munn ungans, sem er mjög ósjálfbjarga. Þá eru þau loks að
mörgu leyti mjög sérkennileg hvað tanngerð snertir, en um það
skal ekki fjölyrt.
Um fuglana í Ástralíu mætti segja ýmislegt fróðlegt, því margt
er þar merkilegt, sem ekki er til annars staðar. Þar eru para-
dísfuglar svonefndir, og hvergi annars staðar í heiminum. Þeir
eru löngu heimsfrægir orðnir vegna hins ljómanda skrauts fjaðr-
anna, skinn þeirra hafa verið seld í stórum stíl til Evrópu og
Ameríku, fyrir 25—30 kr. meðalverð. Þar eru hinir svonefndu
vefarar, sem byggja undraverð hreiður, þar eru hunangsæturn-
ar, páfuglinn, alkunnur fyrir stélfjaðraskraut karlfuglsins,
páfagaukar (Cacatua), sem hafa fjaðurtopp á höfði og þar eru
5. mynd. Paradísarfugl (Pteridophora Alberti). Á stærð við þresti. Karlfugl-
inn miklu skrautlegri en kvenfuglinn.
telegallahænsnin frægu, sem verpa eggjum sínum í visinn gróð-
ur, og láta hita þann, sem myndast í blöðunum við rotnunina,
klekja þeim. En merkastir af öllum áströlskum fuglum eru þó
strútfuglarnir. Þar má fyrst til telja þann minnsta, sem lifir á
Nýja Sjálandi, hann heitir Kívi. Af honum eru til fimm eða sex
tegundir, sem mynda sérstaka ætt innan strútfuglanna. Fiðrið er
mjög einkennilegt, nærri því eins og hár á að líta, en stélfjaðr-
ir og flugfjaðrir vantar með öllu, svo fuglinn er öldungis ófleyg-
ur. Kívinn er á stærð við hænu. Á daginn heldur hann kyrru fyr-