Náttúrufræðingurinn - 1938, Qupperneq 32

76 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
......................
Að því er viðvíkur rándýrunum, má taka það fram, að
margt er líkt með Afríska og Indverska svæðinu, þegar til þeirra
kemur. Á báðum stöðunum eru t. d. hlébarðar, stór og grimm
rándýr af kattarættinni, og áður á tímum hefir ljónið einnig ver-
ið á báðum stöðunum, þótt svo megi nú heita, að það sé orðið
sérkennilegt fyrir Afríku. Á fornöldinni í mannkynssögunni var
það einng í Grikklandi og í Litlu-Asíu, en nú er svo komið, að
það er hvergi fyrir utan Afríku nema við austurströnd Persiska
flóans, og á einum litlum bletti í Vestur-Indlandi. Þar gæti því
borið svo vel í veiði, að tvö skæðustu rándýr jarðarinnar, það og
tígridýrið, gætu fundizt. Af hýenum eru' til þrjár tegundir í
heiminum, allar í Afríku, en ein þeirra einnig í Indlandi. Þær
eru á stærð við úlf, hærri á herðakampinn en á lendina, eru
mest á ferli á næturnar, lifa á hræum, og hafa svo sterkar tenn-
ur, að þær geta brutt bein, sem varla nokkru öðru rándýri er
fært að vinna bug á. Annars eru mörg önnur rándýr á Afríska
svæðinu, og vil ég þar rétt nefna þessi. Þar eru núbíukötturinn,
einhver fallegasti köttur, sem til er, hann er talinn ættfaðir
tamda kattarins. Þar eru ýmsar tegundir hunda, en merkastir
þeirra eru hýenuhundurinn, vegna þess að hann hefir fjórar tær
á hverjum fæti, og eymahundurinn, sem hefir fjörutíu og átta
tennur, eða með öðrum orðum fleiri, en nokkurt annað spendýr.
Af neikvæðum einkennum mætti nefna, að hálfbirnir, birnir og
úlfar eru engir í Afríku.
12. mynd. Yfirlit yfir útbreiðslu Ijónsins (skástrikað), tígrisdýrsins (deplað),
og púmunnar (ameríska ljónsins, krossstrikað).