Náttúrufræðingurinn - 1944, Blaðsíða 42
Túnfiskur (Thynnus thynnus Linné). Faune ichtyologiquc.
ÁRNI FRIDRIKSSON:
TUNFISKUR
(ORCYNUS THYNNUS)
Túnfiskur er stærsti beinfiskur í sjó, vanalega kringum 3 m. á lengd
og um 150 kg„ en kvað geta komizt upp í 5 m. lengd og 500 kg.
þyngd. Til fróðleiks má geta þess, að stærsti fiskur, sem á vorum tím-
um lifir í höfunum, er beinhákarlinn, en liann getur orðið yfir 15
m„ svo að víst sé. Heimkynni túnfisksins er heitari hluti Norður-
Atlantshafsins, einkum að austanverðu. Hann fer um allt Miðjai'ðar-
haf og jafnvel inn í Svartahaf, inn í Eystrasalt, og á sumrin getur
hann gengið langt norður í höf, jafnvel norður að ströndum Finn-
merkur. Það er nokkuð jafnt á komið með Iionum og hákarlinum, að
því leyti, að lifnaðarhættir haiqs eru mjög lítt kunnir, en þó er vitað,
að hann lirygnir í Miðjarðarhafinu á sumrin. Annars fara engar sögur
af gotstöðvum hans eða því, hvar hann dvelst á uppvaxtarárunum.
Við austurströnd Bendaríkjanna er miklu færra um hann, en einna
mest við New England.
Þegar túnfiskurinn er í ætisleit, gengur hann í vöðum og eltir
bráð sína, en hún er uppsjávarfiskar, sem ganga í torfum, t. d. síld,
sardína, ansjósur, hornfiskur og makríll og jafnframt ýmsar tegundir
kolkrabba. Hagar liann sér þá oft eins og höfrungar og fer stundum
í loftköstum. Hann þykir mjög góður til átu og er því mikið veiddur,
en kjötið af lionunr er rauðleitt, nærri eins og spendýrakjöt. — Ein-