Náttúrufræðingurinn - 1944, Blaðsíða 71

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
173
lyfsalanna eru staðir, þar sem hægt er að finna sjaldgæfa steingjörf-
inga og beinaleifar úr jarðlögunum, og reyndi hann því að ná til
slíkra minja á ferðum sínum um Kína. Með þessari aðferð heppn-
aðist honum að rekast á þrjár einkennilegar tennur á árunum 1934
og.1939, hjá lyfsölum í Hong Kong. Fyrsta tönnin, sem hann komst
yfir, var talsvert slitin, en þó heilleg, það var rótalaus framjaxl úr
neðra kjálka, risastór. í þessum skúffum ægði saman ýmsum tönnum
og beinum. Þarna voru t. d. tennur úr frumfílum, tapír, orangutang,
flestar rótalausar og leit helzt út fyrir, að ræturnar hefðu verið nag-
aðar af. Von Koenigswald komst að þeirri niðurstöðu, að jaxlinn
væri úr mannapa, og nefndi hann Giganthopithecus blacki. Lengra
komst hann ekki í ályktunum sínum um tönnina, en honum var
það ljóst, að hér gat ekki verið að ræða um neina tegund lifandi eða
útdauðra mannapa, sem þekkt var. Næsta tönnin, sem hann náði í,
nokknrum árum síðar, var rótlaus jaxl úr efra kjálka, en miklu
minna slitinn en hinn. Loks reyndist síðasta tönnin, senr hann komst
yfir, að vera 3. jaxl úr vinstra efra kjálka og var hún mjög lítið slitin.
Fremri rótin var ennþá á, en sú aftari var brotin eða nöguð af. Vegna
jress, að jaxlarnir voru mismunandi mikið slitnir, gátu þeir ekki ver-
ið úr sama einstaklingnum og hlaut því hér að vera að ræða um þrjá
eða að minnsta kosti tvo einstaklinga af Gigantopithecus alla full-
orðna. En kjarninn í þessari sögu, sem vakið liefur hina rnestu eftir-
tekt, er sá, að Gigantopithecus er alls ekki risavaxinn mannapi, eins
og von Koenigswald hélt, heldur risavaxinn maður, og ætti því með
réttu að heita Gigantanthropus. Þetta sanna tvímælalaus og óyggj-
andi lögun og gerð tannanna, sem er í megingrundvallaratriðum
ólík gerð samsvarandi tanna allra þekktra mannapategunda, en sver
sig í ætt við tennur manntegunda, jafnvel í minnstu smáatriðum,
eins og við þekkjum þær frá Pithecanthropus, Sinanthropus og jafn-
vel nútíma rnanni. Á hinn bóginn er þó margt í lögun þessara tanna,
einkum 3. jaxlans úr neðra kjálka, svo sem lögun rótarinnar, sem
bendir til þess, að hér sé mjög frumleg mannstönn á ferðinni, frum-
legri en nokkur önnur, sem þekkt er. Hér er því að ræða um sams-
konar fyrirbrigði og við kynntumst á Java: Óvenjulega stærð og mik-
inn frumleika í senn. En stærðin nær nýju hámarki hjá Gigantopit-
hecus. Rúmmál tannkrónunnar (3. jaxl neðrakjálka) er um það bil
sex sinnum meira en á samsvarandi krónu núlifandi manns, og lielm-
ingi meira en hjá núlifandi górillu.