Andvari - 01.01.1955, Blaðsíða 97

ANDVARI
Lesmál kringum Kantaraborg
93
XIV.
Nú skulu öll dæmin, sem máli skiptu, dregin saman. Þor-
varður segir: „Vil eg . . . ríða að Þorgilsi í nótt og drepa hann“.
„Vil eg nú að vér ríðum að honum í kveld og drepum hann“,
segir Lýtingur og hæfa þau orð alls ekki aðstæðum hans.
Þorvarður gerir atför að Þorgilsi skarða úr „gróf einni“ við
sjötta mann. Lýtingur situr fyrir Höskuldi í „gróf nokkurri" eða
„gróf einni“ og ræðst að honum við sjötta tnann. Þetta hæfir
heldur ekki aðstæðum Lýtings.
Hróðný hyggur um Höskuld andvana að hann sé „eigi með
öllu dauður“. Stóð hún þá yfir honum og athugaði sárin. Þor-
varður stóð yfir Þorgilsi skarða látnum og hugði hið sama um
hann.
Eyjólfur ábóti ekur líki Þorgils frá Hrafnagili til Munkaþverár.
Hróðný ekur líki Höskulds frá Sámsstöðum til Bergþórshvols,
og er sá líkflutningur svo ósamrýmanlegur trú hennar á það, að
Höskuldur væri „eigi með öllu dauður“, að furðu gegnir.
A líki Höskulds eru sextán sár. En lík Þorgils skarða hafði
hlotið sextán sár. Hafa Njáluhöfundi sýnilega verið þessi sár
hugleiknari en þau sex, sem urðu Þorgilsi að fjörtjóni. Enda
ólíku saman að jafna. Fyrir þann glæp að vega að andvana manni
var engin afsökun til nema sú, að gerandinn hefði ekki vitað
það, að um lík væri að ræða. En líkskoðunin um morguninn sýndi,
að sextán sár höfðu borizt á Þorgils örendan.
XV.
Hvert sinn sem Þorvarður Þórarinsson hefur minnzt máls-
greinarinnar um líkskoðunina og líkaksturinn, hlaut sáratölunni
sextán að skjóta upp í huga hans og valda sálrænum sársauka.
í greininni var látið að því liggja, að misþyrmingarnar á líkum
þeirra Þorgils og hins „helga Tómasar“ í Cantia væru hliðstæðar.
Af þeim sökum hefur einnig Kantaraborg orðið Njáluhöfundi
svo hugleikin, sem raun bar vitni um.