Andvari - 01.01.1955, Blaðsíða 100

96
Barði Guðmundsson
ANDVARl
Þorvarður lýkur svo ræðu sinni á þessa leið: „Nú ef nokkur
er sá hér, er mér vill eigi fylgja, segi hann til þessa nú“. En
Flosi segir í Almannagjá við lið sitt, er hann hafði afráðið at-
förina að Njálssonum: „Vil eg og það vita, hvort nokkur er sá
hér að oss vilji eigi veita að þessu máli“. (K. 124). Þannig eru öll
sex orðasamböndin í Njálu, sem um var rætt, bersýnilega runnin
frá ræðu þeirri, er Þorvarður Þórarinsson á að hafa haldið í „gróf
einni“ hjá Skjaldarvík, kvöldið 21. janúar 1258. Þau sýna að
Njáluhöfundi hefur ekki aðeins verið efni grófarræðunnar mjög
hugleikið, heldur einnig kunnað hana orðrétta, svo sem von
var til.
XVII.
Einn af mönnum Flosa í Almannagjá skarst síðar úr leik og
vildi enga hlutdeild eiga í atförinni til Bergþórshvols. Það var
Ingjaldur á Keldum. Af mönnurn Þorvarðs í grófinni skarst
einnig einn úr leik og vildi engan þátt eiga í Hrafnagilsförinni,
en kallaði hana „hið mesta níðingsverk og óráð“. Þetta er mjög
mikilvægt atriði. Samskonar áfellisdómur fylgir og lýsingunni af
líki Þorgils skarða:
„Þorvarður var mjög óþokkaður af verki þessu um öll þau héruð,
sem Þorgils hafði yfirsókn haft. Mæltist þetta verk illa fyrir. Tala
flestir menn, er vissu, að eigi vissi nokkurn mann hafa launað
verr og ómannlegar en Þorvarður slíka liðveizlu, sem Þorgils hafði
veitt honum“ (II, s. 221).
Llm tildrög „liðveizlunnar“ hafði söguritarinn áður sagt meðal
annars þetta: „Sótti Þorvarður þá enn um liðveizlu við Þorgils
með framboðnum fégjöfum og öllum þeim sæmdum, sem hann
mætti honum veita, og að leggja líf sitt við hans nauðsyn, ef hann
kynni þess að þurfa. Kvað þá eigi skyldu skilja, meðan líf þeirra
væri, við hverja menn sem skipta væri“. Þorgils mælti: „Með
bænastað þínum, Þorvarður, og fögrum framheitum um liðveizlu
og aðra hluti má eg gera kost á því að fara norður til sveita,