Andvari - 01.01.1944, Side 18

14
Eirikur Albcrtsson
ANDVAPl
ur koni hann viö í Leipzig til þess að hitta þar að ináli tvo
lærða guðfræðinga. Var annar þeirra dr. Chr. Luthart, hinn var
Daninn dr. Frants Buhl, kennari dr. Jóns frá Kaupmannahöfn.
Var hann all frjálslyndur og var lítt hrifinn af háskólanum í
Erlangen. Fórust honum þannig orð, að það líktist embættis-
bræðrum sinum í Kaupmannahöfn að hafa ráðið lærisveini
sínum að fara þangað, því að þar væri trygging gegn því að
kynnast nokkuru nýmæli á sviði guðfræðinnar. Og þegar hann
heyrði, að ferðinni væri heitið til Rostock, þá sló hann á lærið
og bað sinn gamla lærisvein að hverfa frá þeirri fásinnu, þvi
að háskólinn þar væri í mjög litlu áliti og liefði verið það lengi.
Hyggilegast hefði verið að fara frá Erlangen vestur til Tiib-
ingen og kynnast guðfræðilega loftslaginu þar, sem væri ó-
neitanlega hollara en í Erlangen. En nú væri hann kominn of
langt austur og norður á bóginn til þess að fara þangað, en til
Rostock skyldi hann ekki fara. Tók dr. Luthart í sama streng
og benti honum á háskólann i Greifswald. Þar voru kennarai'
í guðfræði Hermann Cremer, Otto Zöckler og Nathusius, og
voru þeir allir afburðamenn. Var þá förinni heitið til Greifs-
wald.
Frá Leipzig hélt dr. Jón til Halle, til þess að sjá munaðar-
leysingjastofnanirnar þar, sem kenndar voru við A. H. Francke,
er þar vann sitt mikla ævistarf um hálfan fjórða tug ára. Var
hann prófessor þar við háskólann og annar mesti öndvegis-
höldur heittrúarstefnunnar (pietismans). Líklegt má telja, að
koma dr. Jóns til Halle hafi haft álirif á hann, því að nokkru
eftir að hann kemur heim til íslands gerist hann hvatamaður
þess, að „Hjúkrunárfélag Reykjavíkur" verði stofnað, er síðar
verður frá sagt.
í Greifswakl hlustaði hann á trúfræðifyrirlestra hjá Creine''
og fyrirlestra um kristilega trúvarnarfræði hjá Zöckler. Telur
hann ])á báða mjög íhaldssama. Frá Greifswald lá svo leið lians
til Kaupmannahafnar.
A háskólaárum sínum í Höfn hafði dr. Jón kynnzt prests-
ekkju þar í borginni, frú Annanie Licht. En atvikin, sem að þvl
lágu, voru þau, að tilvonandi mágkonu hans, unnustu Ólafs