Andvari - 01.01.1944, Síða 27

andvari
Dr. theol. Jón biskup Helgason
23
fclag, sem hér hefur verið stofnað. Ég hafði kynnt mér litils
háttar þess konar félagsskap og nokkrum árum áður náð sainan
Uokkrum góðum mönnum og gegnum, lil þess að heyra álit
þeirra á gagnsemi slíks félagsslcapar fyrir hæ okkar. En árang-
Urinn hafði enginn orðið. Þegar nú Oddfello'vvar tóku málið
llPP nokkrum árum síðar, þá sneri héraðslæknir, .Guðmundur
Éjörnsson, sér til mín ( þótt ég væri ekki Oddfellow) og inælt-
til þess, að ég tæki að inér formennsku þessa félags, sem
1 fáði væri að stofna. Undan því vildi ég ekki skorast og það
l'ví síður sem ég hafði fyrstur vakið máls á nauðsyn þess konar
fclagsskapar."1) Var hann formaður þessa félags i 25 ár. Nú
11,11 n þetta félag úr sögu.
I’egar gætt er allra þessara starfa dr. Jóns á þessum árum
nnlt kennslunnar í prestaskólanu.m, fær það eigi dulizt, hvílíkur
nliemju afkastamaður hann hefur verið og liamhleypa til vinnu.
Hann gerist þá líka á þessum áruin einn hinna helztu öndvegis-
nianna í andlegu lífi þjóðar sinnar. Og mikill ávinningur var
1 l,Ppsiglingu: Ný helgisiðabók og hihlíuþýðing svo glæsileg og
að^- eiil1 su þýðing var ger, var svo komizt að orði,
jí ^iblian væri ltomin í upprisuskrúða. Og þótt sá skrúði sé
j^rsl °8 fremst að þákka Haraldi Níelssyni, þá hafði og dr. Jón
IV,. geysisl:l,'f af mörkum við hihlíuþýðinguna. Og mönnu.m
I 1 verða Ijóst, að slíltan hókmenntagimstein ætti þeir að
a^ía hinni nýju guðfræði.
hinum opinhera deiluvettvangi hafði lítið gerzl frá því, er
l' ,Ul er frá skýrt. Haraldur Níelsson hafði lítinn þátt tekið í
þanU lna'UIU' ^11 a a 111111 1908 ltoma tvær ágætar ritgerðir eftir
ii r.U 1 ^'ílrni: ..Prédikarinn og hölsýni hans“ og „Trúarjátn-
karnar og kenningarfrelsi presta“. Eru báðar ritgerðirnar
^nierkar og frjálsmannlegar.
be*.-*5 er 11111 niargt merkisár í sögu islenzkrar kristni
sen^1 ,me®lu Á. kirkjuþinginu vestan hafs var íhalds-
erlm? * nnclvegi og allsráðandi. Þar voru samþykktir gerðar,
enldu af sér, að kirkjufélagið þar skoðaði trúarjátningar
P. Jón Helgason: Það, sem á dagann dreif.