Andvari - 01.01.1877, Blaðsíða 18

14
Stjúrnarlög íslands.
og leitir oss ekld eptir annab sjálfsforræfei, lieldur en
sveitafrelsi danskra hérafca, líkt og tilboí) stjdrnarinnar í
öllu verulegu hljd&ar í frumvarpi því, sem lagt var fyrir
jrjd&fundinn 1851, og
b. a& fdturinn nndir röksemdafærslu jieirra Kleins
og Finsens standi á lögum, sem innifæli í ser stdredis
grundvallarlaga-rof, ef sá skilníngur, sem jieir leggja í
or&in: tJsland er da&skiljanlegur hluti Danaveldis”, væri
réttur. Og cnn framar, a& þeir lesi lögin ölddngis
hugsunarlaust, án þess a& líta vi& sí&ara parti greinar-
innar, sem vi&urkennir, a& Island háfi sérstök lands-
réttindi, og sem — ef lögin skulu talin gild og bindandi
fyrir hönd Dana, þ. e. ekki gagnstæö grundvallarlögunum,
einmitt yr&i a& innifela í sér |ia& álit konúngs
og ríkisþíngsins, a& grundvallarlög Danmerkur
ríkis gilti ekki fyrir fsland, og þannig beinlínis
votta&i, a& kenníngin færi þvert ofaní þann lagastab, sem
þeir þæktist byggja hana á. En jafnframt er og au&vita&,
a& úr spurníngu þeirri, sem hér er sett, ver&tir eigi leyst
til hlítar, nema vaki& sö á&ur máls á íleiri mikilsvarfe-
andi ágreiníngsefnum jafnframt, er stjdrnarlög íslands lei&a
fram, eptir stjdrnarathöfnum þeim a& dæma, sem fram er
fylgt, og sem vér ver&um a& Ieita allra krapta til a&
afmá sem brá&ast, ef vér viljum eigi sjá á bak öllu sjálfs-
forræ&i og frelsi fyrir vora jijdfe. Ver&ur því a& slá hör
inn á a&ra braut, þdtt vegir si&an mætist aptur, á&ur lokife
er þessu máli.