Andvari - 01.01.1913, Blaðsíða 10
IV
Björn Jónsson
B. .!. sá sér ekki þá þegar færi á að sigla
I Flatev
3' til háskólans í Kaupmannaliöfn, vegna fé-
leysis, var að hugsa um prestaskólann, en hvarf frá
því ráði, fór vestur í Flatey um haustið og kendi
þar piltum undir skóla næsta vetur.
Sumarið eftir, 1870, fór hann utan, og tók
Jón Sigurðs- stunda lögfræði við háskólann. En Jón
Sigurðsson mun fremur hafa orðið kenn-
ari hans en nokkur prófessoranna. Fyrir honum
hafði B. J. liina mestu lotningu, og varð honum mjög
handgenginn. Nákunnugur maður, Indriði Einarsson,
liefir sagt á prenti: »Björn Jónsson vii'li forseti mest
af öllum ungum íslendingum, sem komu til háskól-
ans þau fimm ár, sem eg var þar«. Og bréf Jóns
Sigurðssonar bera það með sér, hve miklar mætur
hann hefir haft á B. J. Hann bendir hvað eftir ann-
að vini sínum Halldóri Ivr. Friðrikssyni á B. J., um
það leyti sem hann var að fara heim aflur til ís-
lands. Og bréf hans til B. J. eru fyrirtaks hlýleg.
Hugurinn hneigðist brátt lil rilstarfa, enda
Ritstorf á mun hann hafa þurft þeirra við, vegna
háskóla fjársIc01tS. Skírni rilaði hann tvö ár. Og
um í Ný Félagsnt 1872 ntaði hann einkar
rækilega grein, nálægt 5 örkum, »Um laga-
skóla á íslandi«. Hann sýnir þar fram á, að van-
kunnátta og tilsagnarleysi í íslenzkum lögum haíi
verið ein af aðalorsökum þess, að vér mistum Iög-
gjafarvaldið, og eins það, að mildð vegna þeirrar
vankunnáttu liafi verið tekið að beita hér dönskum
eða norskum lögum, sem aldrei hafi verið hér lög-
leidd. Sömuleiðis sýnir hann það, að eftir að farið
var að gera lögfræðipróf að skilyrði fyrir embætl-
um, hafi ekki orðið völ á nógu mörgum íslendingum