Andvari - 01.01.1913, Blaðsíða 204
142
Fiskisýningin
6. flokkur: Atlavitar, ljósker, loftvogir, sjónaukar,
hita- og suðuvélar o. fl.
7. flokkur: Vélar, líkön, teikningar og ýmislegt til-
hej'randi þessari deild.
Eins og nærri má geta, var þessi deild afar-fjöl-
skrúðug, þar sem öllum tegundum veiðarfæra á Norð-
urlöndum var safnað saman. Undir beru Iofti voru
öll hin rúmfrekari veiðarfæri sýnd og voru þar upp-
sett eins og þau áttu að liggja í sjónum t. d. hinar
stærri tegundir og ýmsar gildrur. Mest bar á veið-
arfærum tilhevrandi bátaveiði, enda er hún langmest
stunduð í Danmörku. A seinni árum heíir þar eins
og annarslaðar vélabátar komið í stað ára- og segl-
báta, og síðan hefir sjósóknin orðið meiri, og lengra
sótt frá landi, alt að sjö mílum, og það, sem mikla
þýðingu liefir, að hægt er nú að færa sig til eftir því
sem aflinn gefst bezt, og fiskigöngurnar haga sér.
Þorskur er veiddur alslaðar við strendur Danmerkur,
en ýsa aftur á móti einungis við vesturströndina.
Ýsa er einungis veidd á línur (lóðir) og handfæri,
en þorskur er mjög mikið veiddur með ýmislegum
netum og gildrum, sem þá um Ieið veiða ýmsar aðr-
ar fiskitegundir, ef þær á annað borð ganga í þær.
Háfnet eða gildrur (»Ruser«) og stauravörpur (Bund-
garn) er ekki liægt að nota nema á grunnsævi, en
þessi veiðiaðferð er notuð þar vegna þess að þá næst
fiskurinn lifandi, sem gerir verðmæti lians margfalt
meira, því liann er fluttur lifandi á markaðinn í köss-
um fyltum með sjó. Fiskiveiðar með þessum gildrum
eiga hér óvíða við, og er því ástæðulaust að lýsa þeim
veiðarfærum nákvæmlega. Margir hér á Norðurlandi
þekkja stauravörpurnar, sem á límabili voru töluvert
notaðar hér á Eyjafirði, en er nú óðum að fækka.