Andvari - 01.01.1913, Blaðsíða 40

XXXIV
Björn Jónsson
vert frábrugðin þeirri stafsetning, sem B. J. hafði farið
eftir, en hann lagði sína fúslega niður, og tók nýmæl-
ið að sér af miklu kappi. Sams konar kappi beitlu
þeir á móti Halldór Kr. Friðriksson heitinn yfirkenn-
ari og dr. Björn M. Ólsen. Og alt lent í svarra. Eg
get hreinskilnislega við það kannast, að mér hefir á-
valt veitt örðugt að skilja það kapp, bæði hjá B. J.
og andmælendum hans. Vitanlega væri viðfeldnast, að
allir stafsettu málið eins. En sé ekki unt að fá menn
til þess, þá finst mér, að því eigi að taka með jafn-
aðargeði. í*að hefir ekkert dregið úr því yndi, sem
eg hefi haft af Þjóðsögum Jóns Árnasonar, að þar
stendur »einginn« og »laungum« og »gaung«. Mér
er svona nokkurn veginn sama, hvort eg les »hér«
eða »hjer«, »þekti« eða »þekkti«. Eg get ekki neit-
að þvi, að mér þykir dálítið óviðkunnanlegt að sjá
»ifir« eða »firir«; mér finst mennirnir vera þá að gera
sér nokkuð dælt við aðra eins hefðarfrú eins og íslenzk-
an er. En eg get ekki sagt, að það veki neinn veru-
legan öldugang í sál minni. Mönnunum, sem um staf-
setninguna deildu, var alt annan veg farið en mér í
þessu efni. Eg man það, að eg tók nærri mér að tala
við Halldór Friðriksson, þegar stafsetningar-áskorun
Blaðamannafélagsins var nýkominn út. Hann hafði
ávalt verið mér góður í skóla, og mér þótti vænt utn
hann. Eg fann, að þetla nýmæli hafði fengið hin-
um gamla manni verulegrar sorgar. Og eg fór að
hugsa um það með nokkurri efablendni, hvort málið
væri í raun og veru svo mikilsvert, að það væri til-
vinnandi að gera nokkurum gömlum manni sorg
f^'rir það. Engin sérstök stafsetning var B. J. kapps-
mál. En samræming hennar varð honurn kappsmál.
Honum varð alt að kappsmáli, sem liann tók að sér.