Andvari - 01.01.1913, Blaðsíða 103
1912 og 1913.
41
von um, að lengi muni þorskurinn við ísland með
sinni miklu viðkomu geta staðizt hið mikla dráp,
sem nú fer fram á honum árlega, einkum með
botnvörpum. En meðan enginn veit, hve margt er
af þorski við landið, né hve mikil viðkoman er, og
jaínvel ekki, hve mikið er veitt, þá er eðlilega ekki
auðið að segja neitt ákveðið um það.
Geta má og þess, að íslendingar og Færeyingar
hafa veitt flesta fiskana við Austurland, íslendingar
alla við Norðurland, íslendingar og Englendingar
hér um bil jafnt í Faxaflóa.
4) Að síðustu má taka það fram, að merking-
arnar hafa ekki sýnt það, að þorskurinn (og því
síður skarkolinn) hér við land fari til annara landa;
ísland hefir eftir því að dæma sinn þorskstofn
út af fyrir sig.
Þetta, sem hér er sagt, sýnir það, að árangurinn
af þessum fyrstu merkingum á fiski hér við land
hafa gefið góðan árangur, þrátt fyrir ýmsa erfiðleika,
og er það mest að þakka dugnaði og hagsýni manns-
ins, sem hefir komið þeim í framkvæmd, Dr. Schmidts.
En meira þj'rfti að gera enn í þessu tilliti, einkum við
suðurströndina, t. d. að reyna að fá fulla vissu um,
hvaða leiðir þorskurinn fer, þegar hann í vetrarver-
tíðarlok leitar burtu frá þeim slóðum, og eg veit, að
Dr. Schmidt hefir allan hug á að merkja meira,
þegar hann fær því við komið. Annars væri æski-
legt, að vér gætum haldið því áfram sjálfir.