Andvari - 01.01.1913, Blaðsíða 97
1911 og 1912.
35
Árið 1909 voru merktir í Faxaflóa (á Sviði og
á Kollafirði), 30. júui, 5. og 9. júlí 200 fiskar, 25—-
35,5 cm. langir. Af þeim hafa aflur veiðst 105, eða
54°/o, á tímabilinu frá júlí til nóvbr. 1909, allir sam-
an í Faxaflóa, ílestallir á hinum vanalegu botnvörp-
ungamiðum í suðurllóanum. Höfðu skarkolar þeir,
er merktir voru í Faxaílóa bæði árin, vaxið 0,0—
13,0 cm., eða að meðaltali c. (3 cm. á ári.
Alls hafa verið merktir 1579 skarkolar, 774 við
norður- og austurströndina, 805 við vesturströndina,
og liafa veiðzt af þeim aftur (o: verið skilað merkj-
um af) 297 (47+250).
Merkingar þessar hafa leill /'inislegl mjög merki-
legt í ljós viðvíkjandi lífsbáftuni skarkolans, eins og
sjá má af þvi, sem eg heli skýrt frá bér að framan,
og skal eg benda hér á bið helzta.
1. Sést það glögt að skarkoli sá, sem merktur
var við norður- og austurströndina, o: í kalda sjón-
um, liefir all-flestur farið langarferðir burt frá merk-
ingarstöðunum og yfirleitt leitað styztu leið til
lieita sjávarins, l’rá austurströndinni (Vopnafirði)
suður á bóginn, til suðurstrandarinnar, frá norður-
ströndinni vestur á bóginn, til vesturstrandarinnar.
Þelta er i fullu samræmi við það, að Dr. Schmidt
liefir fundið, að skarkolinn gýtur aðallega í heita
sjónum við suður- og vesturströndina, líkt og þorsk-
urinn, en berst eins og bann að nokkru leyti sem
ungviði með straumnum norður og austur fyrir land,
og vex þar upp. Aftur á móli hefir sá skarkoli,
sem merktur var við vesturströndina, yfirleitt baldið
kyrru fyrir á merkirigarstöðvunum eða í nánd við
þær, og enginn farið úl fyrir takmörk. lieita
sjávarins við suður- og vesturströndina. Þó má taka
3’