Andvari - 01.01.1913, Blaðsíða 36
XXX
Björn Jónsson
atvinnuvegunum og þróunar þeirra; Landsbankinn
var þurausinn og virtist að rnestu úrræðalaus.
Þetta tilboð vakti afar-megna mótspyrnu, einkum
af því að stofnað var til þess að leggja Landsbank-
ann niður. Það var bersýnilegt um þingtímann, að
málinu gæti ekki orðið lokið á því þingi; undirbún-
ingurinn var alt of lítill, og þingmönnum veitti örð-
ugt að átta sig á þvi. B. J. lét ísafold ekki taka í
strenginn, með né inóti, fyr en um þinglok, lét við
það sitja að leyfa öðrum að skýra málið frá báðum
hliðum — þar á meðal leyfisbeiðendum sjálfum, í
viðræðu, sem maður frá ísafold átti við þá og prent-
uð var í blaðinu. í*á var ofsinn svo mikill, að orð>
var haft á þvi við mig i öðrum þingsalnum, daginn
eftir að sú grein kom út, að nú hefði ísafold verið
múlað. En milli þinga lét B. J. ísafold halda mál-
inu vakandi og berjast fyrir því ósleitulega. Eg hjrgg,
að óhætt sé að fullyrða, að fyrir það eitt hafl málið
ekki verið kveðið niður hér á landi, með þeim æs-
ingum, sem þá voru gegn því. Á þingi 1901 náði
málið fram að ganga, þó með þeirri mikilvægu "breyt-
ingu, auk annara, að Landsbankinn skyldi standa.
En forgöngumönnum málsins í Kaupmannahöfn þótti
kjör alþingis svo órífleg, að við sjálft lá, að málið
mundi stranda. Þá var það enn B. J., sem varð því
til viðreisnar. Haustið 1903 lá liann sjúkur í Höfn,
og þegar allir voru orðnir vonlausir, hugkvæmdist
lionum (í sept. 1903) að rita merkum norskum
fjármálamanni, sem hann hafði kynst þjóðhátíðar-
sumarið, og leita hans liðsinnis. Það bjargaði
málinu.