Andvari - 01.01.1913, Blaðsíða 29
Björn Júnsson
XXIII
Bindindis-
málið.
Á þessum árum byrja afskifti B. J. af
bindindismálinu. Hann hafði ávalt verið
mesti hófsemdarmaður. Tóbaks neytti
hann aldrei, og áfengis svo lítils, að þess hefir ekki
lieyrst getið, að hann liafi nokkuru sinni orðið hreif-
ur af því. Árið 1885 gekk hann i Goodtemplara-
regluna, og var áfengisbindindismaður upp frá þvi
alla sína æfi. Það þótti alt annað en vegsauki að
ganga í Regluna um það leyti, sem B. J. gerði það.
En hann hirti ekki um það. Bindindismálið varð
honum einna hjartfólgnast allra mála. Hann veitti því
svo öflugt liðsinni, bæði i ísaf. og í bindindisblöðum
þeim.sem hann gaf út um tíma, ísl. Good-Templar(1891
—93) og Heimilisblaðinu (1894—95), að líklega hefir
enginn einn maður hér á landi unnið bindindismálinu
annaðeins gagn. Fáir menn hafa lagt meiri alúð en hann
við að bjarga drykkjumönnum, sem hann hafði tekið
að sér, undan freistingunni og reisa þá við. Ekkert
mál var betur samfelt lundarfari hans, þeirri miklu
siðferðilegu alvöru, sem þar átti lieima. Hún var
einn aðalþátturinn í eðlisfari hans. Léttúðin var hon-
um andstygð. Þess vegna talaði hann frá insta grunni
sálar sinnar, þegar hann, til dæmis að taka, andmælti
söngbók Stúdentafélagsins, »Brennivínsbókinni«. Andi
lians reis öndverður gegn þeim hugsunarhætti, sem
honum fanst hafa mótað hana. í þeim efnum gat hann
ekki vegið né metið, ekki afsakað, ekki leitað lags.
Vandlætingin á því sviði var ástríða.sem var ofin sam-
an við það, sem var dýpst og bezt í honum sjálfum.
Forseti Bókmentafélagsins var hann mest-
lags forseti. allan Þennan tnna, fra 1884 td 1904, og
var kjörinn heiðursfélagi þess, þegar hann
lét af því starfi.