Andvari - 01.01.1913, Blaðsíða 46
XL
Björn Jónsson
um 97,000 kr. á ári. En hvað liefðum við fengið i
aðra hönd? Hraðskeytatekjur sæsímans voru árið
1911 142,400 kr., 45,400 kr. meira en oss hefði borið
að greiða Marconifélaginu árlega, ásamt afborgun-
inni af láninu, sem á hefir verið minst. Það virðist
ekki of mikið í lagt, að áætla það meðalárstekjur á
þessum 20 árum. Og með jafn-miklum símalagn-
ingum um landið er ekki ástæða til þess að ætla,
að tekjurnar hefðu orðið neilt minni af loflskeyta-
sambandi frá Reykjanesi en af sæsímasambandi
frá Seyðisfirði. Loftskeytasambandið hefði þá orðið
iandsjóði féþúfa fyrstu 20 árin. Og að þeim liðnuin
hefðum við átt það einir.
Auðvitað vissi enginn 1905 jafn-mikið um þella
mál, eins og menn vita 1913. Hvorki stjórnarmenn
né stjórnarandstæðingar vissu að fullu, hve álitlegt
það var, sem þingið hafnaði. En það virðist mér
ekki verða út skaíið, að í málinu um hraðskeytasam-
band við önnur lönd voru B. J. og samherjar hans
á réttri leið 1905.
Þriðja deilan var um sambamlsmálið. B. J.
var þvi alveg mottalhnn, að gengið vsén
til samninga við Dani, með þeim hætti
sem það var gert. Hann vildi fá þingrof og kosn-
ingar, áður en út í slíkl væri lagt. Að öðrum kosti
vildi hann ekki, að sá (lokkur, sem hann var aðal-
leiðtogi fyrir, Þjóðræðisflokkurinn var hann þá
nefndur, tæki neinn þált í málinu, enda var sá
flokkur ekkert spurður, áður en stofnað var lil þeirra
samninga. En um það fékk B. J. engu ráðið, jafn-
vel ekki í sínum flokki. Þegar árangur samninganna,
Uppkastið frá 1908, kom fyrir almenningssjónir, lagð-
ist hann á móti því með þeim krafti, sem lengi mun