Andvari - 01.01.1913, Blaðsíða 98
36
Fiskirannsóknir
það fram, að timinn, sem hefir liðið milli merkinga
og endurveiði, hefir yfirleitt verið styttri en við norð-
ur- og austurströndina, og margt af fiskinum verið
veitt næsta mánuð eftir merkingu.
2. Sést það, að skarkolinn, sem merktur
hefir verið (og eftir það sjálfsagt dvalið nokkuð) í
kalda sjónum, hefir vaxið miklu minna en sá
sein merktur hefir verið og dvalið í heita sjón-
um. Hefir lengdaraukinn í fyrra skiftið numið eitt-
hvað kringum 2,5 —3,5 cm. á ári (minst við Austur-
land, þar sem sjórinn er kaldastur), en kringum (5
cm., eða hér um bil helmingi meira, í síðara skiftið.
Koli sá, er merktur hefir verið, hefir yfirleitt verið
töluverl vaxinn, hálfvaxinn eða meir (25—50 cm.
langur); en vaxtarmunurinn liefði sjálfsagl verið enn
meiri, ef um smáan og mjög ungan fisk hefði verið
að ræða. Ósagt skal lálið hvort þessi vaxtarmunur
stafi af hitamun eða mun á fæðugnægð, eða hvoru-
tveggja.
3. Sést að 22,5°/o hafa veiðst aftur af hinum
merktu fiskum; en það er mikill munur á, hve mikið
hefir endurveiðzt á ýmsum stöðum; við norður- og
austurströndina hefir mjög lítið veiðst, að eins 5 —
6°/o, en í Faxaflóa mikið, einkum eftir síðari merk-
inguna (1909), því að þá endurveiddist meira en
helmingur (54%) af hinum merktu fiskum, og mesl
af þeim, sem slept var á Sviðinu (61—65%). Sýnir
það, hve mikið er fiskað af kola í Faxallóa. Lang-
mestur hluti af þessum fiski er veiddur af Englend-
ingum (í Faxaflóa 87°/o af Engl., en 10°/o af íslend-
ingum).
b. . Porskur. Merking á þorski liyrjaði ekki fyrr