Menntamál - 01.12.1935, Qupperneq 37

MENNTAMÁL
179
áhrif á þau, þegar þeim var sagt sait og rétt frá þvi,
livernig þau komust inn í þennan heim.
Það er auðvitað eðlilegast, að móðirin eða fóstur-
móðirin veiti hörnum þessa fræðslu, og það þegar á
meðan þau eru á mjög ungum aldri. Þá er um að gera
að segja þeim frá því jafn blátt áfram og sagt er frá
því, livers vegna vatnið kemur úr skýjunum, eða dagur
og nótt skiptist á.
Það má ekki með neinu móti hreiða yfir þetta liátið-
lega dularhlæju, sem getur iiaft æsandi eða óholl áhrif
á börnin.
Fleslum þroskuðum mæðrum virtist auðvelt að skýra
fyrir hörnunum samband móður og harns, en það geng-
ur venjulega ver, þegar kemur að því, að tala um, hvern
þátt faðirinn átti í því, að þau urðu til.
Eg veit, að mörgum mæðrum finnst, að þær hreint
ekki geti sagt börnunum frá þeirri hlið málsins. Þar
kemur til greina þeirra eigið uppeldi og margra alda
fordómar í þessum efnum.
Sumir vilja koma þessari fræðslu á skólana. Það ligg-
ur í augum uppi, að slíkt er miklu óliepijilegra, auk
þess sem börn eru þá venjulega komin á þann aldur,
að þeim á að vera allt þetla ljósl fyrir löngu síðan.
Flest börn, sem húa við heilhrigð skilyrði, spyrja
venjulega mjög l'ljótt um það, livernig þau liafi orðið
til. Þá liefir oftast verið gert eilt af þrennu, að segja
þeim ósatt, að anza þeim ekki, eða þá að segja, að
þau séu of ung til þess að skilja þetta. Allt þetta get-
ur haft jafn slcaðleg áhrif á sálarlif harnanna. Sann-
leikurinn, látlaus og einfaldur, er það eina rétta. En
misskilningur sumra foreldra er alveg takmarlcalaus
livað þetta snertir.
Neill segir frá einum dreng, sjö ára gömlum, sem
liann hafði i skóla sinum. Hann var mjög erfiður og
hafði sterka tilhneigingu lil þess að taka það, sem hann
12*